صاحبان انقلاب را از قطار انقلاب پیاده نکنیم
گروه سیاسی: روزنامه جمهوری اسلامی در واکنش به ردصلاحیت برادر دو شهید در شورای شهر مشهد نوشت: در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا نامزدهایی که در شمار خانواده ایثار بودند خیلی راحت حذف شدند.زمان جنگ، نگاهها فرق میکرد انگار. وقتی کسی عضوی از بدنش را از دست میداد، میگفتیم آن عضو به بهشت رفته […]
گروه سیاسی: روزنامه جمهوری اسلامی در واکنش به ردصلاحیت برادر دو شهید در شورای شهر مشهد نوشت: در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا نامزدهایی که در شمار خانواده ایثار بودند خیلی راحت حذف شدند.زمان جنگ، نگاهها فرق میکرد انگار. وقتی کسی عضوی از بدنش را از دست میداد، میگفتیم آن عضو به بهشت رفته و بقیه خود را هم خواهد طلبید. وقتی کسی شهید میشد به استناد حدیث قدسی میگفتیم شدهاند “خانواده خدا”. حرمت داشتند خانواده شهدا و عزت داشتند جانبازان. میپنداشتیم برای همیشه قدر خواهند دید و بر صدر خواهند نشست. گمانمان این نبود که روزگاری بیاید که به اسم مفاهیم ارزشی و مقدس، با حرمتترین افراد را به حاشیه برانند چنان که این روزها میبینیم.در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا نامزدهای محترمی که در شمار خانواده بزرگ ایثار بودند خیلی راحت حذف شدند. کسی که خود دو برادر شهیدش را در خاک نهاد و قد راست کرد و مثل پرچم ایستاد امروز بر نامش قلم میگیرند.
آن که پایش را جا گذاشت تا باز مثل پرچم در اهتزاز باشد، بر زمین نشستهاش میخواهند و دیگرانی که خود را وقف خدمت کرده بودند و کارنامهای عملی داشتند به حاشیه رانده میشوند تا جا برای عزیزکردههای امروز باز شود. تلخ حکایتی است آنچه به گوش میرسد. تلختر زمانی است که این قلم گرفتنها را به مفاهیم مقدس هم گره بزنند. بر ایمان کسانی تردید روا میدارند و به نداشتن التزام مینوازندشان.به الزامات آنچه میگوئیم بیاندیشیم. حواسمان باشد که داریم صاحبان اصلی انقلاب را، آنان که سندِ خون امضا کردهاند را، داریم از قطار انقلاب پیاده میکنیم. کسانی که همه جان و جوانی خود را دادهاند تا این قطار – حتی در زیر بمبارانها – به حرکت خود ادامه دهد. کسانی که باز در فردای خطر، اولین میدانداران هستند. اینان را راندن نه شرط انصاف است و نه شرط عقل. امیدواریم به هردو شرط عمل شود در روزهایی که تا انتخابات مانده است.
آن که پایش را جا گذاشت تا باز مثل پرچم در اهتزاز باشد، بر زمین نشستهاش میخواهند و دیگرانی که خود را وقف خدمت کرده بودند و کارنامهای عملی داشتند به حاشیه رانده میشوند تا جا برای عزیزکردههای امروز باز شود. تلخ حکایتی است آنچه به گوش میرسد. تلختر زمانی است که این قلم گرفتنها را به مفاهیم مقدس هم گره بزنند. بر ایمان کسانی تردید روا میدارند و به نداشتن التزام مینوازندشان.به الزامات آنچه میگوئیم بیاندیشیم. حواسمان باشد که داریم صاحبان اصلی انقلاب را، آنان که سندِ خون امضا کردهاند را، داریم از قطار انقلاب پیاده میکنیم. کسانی که همه جان و جوانی خود را دادهاند تا این قطار – حتی در زیر بمبارانها – به حرکت خود ادامه دهد. کسانی که باز در فردای خطر، اولین میدانداران هستند. اینان را راندن نه شرط انصاف است و نه شرط عقل. امیدواریم به هردو شرط عمل شود در روزهایی که تا انتخابات مانده است.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰