چینی‌ها حاضر به فرزند آوری نیستند

گروه جامعه: اکثر جوانان چینی با وجود چراغ سبز نشان داده شده  از سوی دولت که برای مقابله با سالخوردگی جمعیت، داشتن تا سه فرزند را مجاز اعلام کرد همچنان حاضر به فرزند آوری نیستند.دولت چین از اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی با هدف محدود کردن زاد و ولد در این کشور، سیاست تک فرزندی را به زوجین تحمیل کرد؛ سیاستی که به استثنای اقلیت‌های قومی و روستانشینان، اجرای آن برای مردم در سراسر این کشور پهناور اجباری بود.اما اکنون در پی دریافت گزارش‌ها درباره سالخورده شدن جمعیت چین همچنین گزارش سرشماری سال ۲۰۲۰ میلادی که نشان دهنده نرخ رشد ۵.۳۸ درصدی جمعیت این کشور در ۱۰ سال اخیر بود، این محدودیت‌ها در حال کاهش است.عدد ۵.۳۸ درصد، کمترین نرخ رشد جمعیت در چین از زمان اجرای سیاست تک فرزندی یعنی از اواخر دهه ۷۰ میلادی است.
اعلام دستورالعمل جدید حزب کمونیست چین برای داشتن فرزند سوم، عمدتا با واکنش‌های تمسخرآمیز در شبکه‌های اجتماعی روبرو شده است.خبرگزاری فرانسه در پکن و شانگهای سراغ برخی خانواده‌های چینی رفته تا دیدگاه آنها را در این باره جویا شود.یانگ شنگیی، پدر جوان دو پسر خردسال می‌گوید: «ما نه پول کافی برای بزرگ کردن فرزندانمان داریم و نه فضای کافی در خانه. بنابراین دلیل ندارد که به فکر فرزند سوم باشیم.»یانگ شنگیی و همسرش همین حالا نیز جزو معدود خانواده‌های چینی هستند که بیش از یک فرزند دارند. در این کشور تنها از سال ۲۰۱۶ میلادی بود که داشتن فرزند دوم مجاز اعلام شد.یانگ شنگیی ۲۹ ساله می‌گوید: «به محض اینکه فرزند دوم ما به دنیا آمد، ناگهان درآمدمان نصف شد.»
زندگی مدرن در چین امروز سختی‌های بسیاری را به همراه دارد. ساعات طولانی کار، هزینه‌های سنگین حمل و نقل و هزینه‌های بالای مسکن و تربیت فرزندان برای بسیاری از هموطنان  یانگ حتی داشتن یک فرزند را نیز غیرممکن کرده است.
یان جیاکی، یک دختر دانشجوی ۲۲ ساله نیز می‌گوید که پیشرفت چین باعث ایجاد تغییرات بنیادین در خانواده‌ها و طرز فکر جوانان شده و آنچه اکنون برای بسیاری از جوانان این کشور مهم است «کیفیت زندگی است و نه زنده نگه داشتن نام خانواده».او می‌گوید: «بسیاری از زنان اطراف من حتی حاضر نیستند داشتن فرزند را تصور کنند و در چنین شرایطی دولت از فرزند سوم حرف می‌زند؟»
او فرزندان را «امپراطوران کوچک» خانواده‌ها می‌نامد و می‌گوید: «سیاست تک فرزندی باعث شده بود تا والدین خود را کاملا وقف این امپراطوران کوچک کنند و بخش عمده از درآمد و وقت خود را نیز به آنها اختصاص دهند؛ حتی تعطیلات آخر هفته خود را نیز با کلاس‌های زبان انگلیسی یا موسیقی فرزندان پر کنند. با این امید که بتوانند آینده‌ای موفق‌تر را برای فرزندشان تضمین کنند.»
تحمل چنین فشاری بویژه از آن رو برای والدین سخت است که خود آنها نیز «تنها فرزندان» والدین پیرشان هستند و بدون داشتن خواهر یا برادر دیگری، تنها مسئول والدین پیرشان محسوب می‌شوند.زنی جوان در شانگهای می‌گوید: «جوانان زیر فشار زیادی هستند. آنها به دلیل کار زیاد فرصت رسیدگی به فرزندانشان را ندارند و اگر بخواهند وقتشان را صرف فرزندان کنند، کارشان را از دست می‌دهند.»
در شرکت‌های فناوری چین، شش روز در هفته کار آن هم از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب غیرمعمول نیست؛ چیزی که در رسانه‌ها اصطلاحا از آن تحت عنوان «۹۹۶» یاد و از آن انتقاد می‌کنند اما بسیاری از مدیران شرکت‌ها از آن دفاع می‌کنند.رژیم کمونیست با هدف تشویق به زاد و ولد، قول‌هایی در زمینه آموزش و بهداشت برای تشویق خانواده‌ها داده؛ اما جزئیاتی در این باره اعلام نشده است.
یی فوکسیان، استاد مردم‌شناسی دانشگاه ویسکانسین-مدیسن در ایالات متحده می‌گوید که اگر دولت واقعا به دنبال افزایش نرخ زاد و ولد است، نباید صرفا به آسان سازی قوانین اکتفا کند.به گفته او «تک فرزندی یا نداشتن هیچ فرزندی در چین به یک امر عادی تبدیل شده است» و تنها راه پیش‌روی چین، احتمالا اجرای خط مشی ژاپن است؛ یعنی «ارائه خدمات بهداشتی و تحصیلات رایگان، کمک هزینه مسکن برای زوج‌های جوان».