کره شمالی بمب اتم دارد اما غذا ندارد!

گروه بین‌الملل: پایگاه خبری-تحلیلی “نشنال اینترست” در گزارشی به مساله وقوع بحران کمبود شدید مواد غذایی در کره‌شمالی پرداخته و به طور خاص سعی کرده به این پرسش اشاره کند که آیا وقوع این بحران، می‌تواند نظامِ سیاسی کره شمالی را با بی ثباتی رو به رو کند و موجب ایجاد تحولات عمیق در این کشور شود؟
نشنال اینترست در این رابطه می‌نویسد: «کره شمالی بار دیگر با بحران کمبود شدید مواد غذایی رو به رو شده است. البته که این موضوع، بحرانی دیرینه در کره شمالی است با این حال، این مرتبه دولت کره شمالی نیز به این مساله، اذعان کرده است. در آخرین بحران غذایی که در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی در کره شمالی اتفاق افتاد، رهبرِ وقت این کشور “کیم جونگ ایل” قویا وقوع بحران در کره شمالی را رد کرد. این در حالی بود که در نتیجه این بحران، قریب به یک میلیون نفر در کره شمالی جان خود را از دست دادند. با این حال، خوشبختانه این مرتبه رهبر فعلی کره شمالی یعنی “کیم جونگ اون”، حداقل به این واقعیت اعتراف کرده و کلیتِ بحران را پذیرفته است. این بدان معناست که احتمالا وی قصد دارد تا کاری را برای مقابله با این بحران انجام دهد. اگرچه کیم‌جونگ‌اون را نمی‌توان فردی اصلاح گر دانست، با این حال وی نسبت به اسلافِ خود، به وضعیت اقتصادی کشورش بیشتر اهمیت می‌دهد.
 ظاهرا دلیل اصلی وقوع بحران غذایی اخیر در کره شمالی، وضعیت آب و هوایی این کشور است. حدودا ۲۵ سال قبل نیز برای بحران غذایی و قحطی در کره شمالی، همین دلیل ذکر شده بود (از سوی دولت کره‌شمالی). این در حالی است که کره جنوبی که در فاصله کمی از کره شمالی قرار دارد، با یکچنین چالشی و وقوع قحطی و گرسنگی در کشور خود به دلایل آب و هوایی و جوی رو به رو نیست. در این رابطه برخی از تحلیلگران بین المللی بر این باورند که وجود فساد و همچمنین سومدیریت در کره شمالی، دلیل اصلی وقوع بحران‌های غذایی در این کشور است. تحریم‌ها نیز بر بحران غذایی کره شمالی تاثیر گذار هستند، با این حال تاثیر آن‌ها بر سیستم کشاورزی کره‌شمالی، تا حد زیادی حاشیه‌ای است. تحریم‌های بین المللی عمدتا بر کالا‌های لوکس و همچنین تجهیزات صنعتی که قابلیت استفاده دوگانه برای مسائل موشکی و نظامی دارند، اعمال شده اند. از طرفی، کمک‌های بشردوستانه‌ای نیز به کره شمالی وجود دارند که دولت این کشور قویا پذیرش آن‌ها را رد می‌کند. بسیاری از نهاد‌های بین المللی تاکید دارند که حتی اگر کره شمالی کمک‌های بین المللی به این کشور را بپذیرد، اطمینان ندارند که این کمک‌ها واقعا به دست افراد نیازمندِ به آن‌ها برسند. این چالش در اواخر دهه ۱۹۹۰ و در جریان بحران غذایی کره شمالی در آن سال مطرح بود و اکنون نیز مطرح است.
با این همه، عده‌ای از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که اگر کیم جونگ اون بر خلاف رهبران قبلی کره شمالی بپذیرد که کمک‌های بین المللی به این کشور سرازیر شوند، این بدان معناست که او سعی دارد تا یک “اصلاح‌گر” باشد. در این رابطه اگر وی این کمک‌ها را بپذیرد باید بداند که یکسری شروط نیز از جانب طرف‌های بین المللی برای کره شمالی ارائه خواهند شد تا این اطمینان خاطر حاصل شود که کمک‌ها واقعا به دست افرادی که به آن‌ها نیاز دارند خواهند رسید.یکی از دلایل دیگری که موجب وقوع بحران گسترده کمبود مواد غذایی در کره شمالی شده، بسته شدن مرز‌های مشترک این کشور با چین، به علت شیوع گسترده ویروس کرونا بوده است. اقتصاد کره شمالی با چالش‌های گسترده‌ای رو به رو است و میزان بهره وری و ناکارآمدی در آن بالا است. رژیم کره شمالی برای اینکه از وقوع بحران‌های غذایی در این کشور جلوگیری کند، تا حد زیادی چشم به واردات غیرقانونی مواد غذایی از چین دوخته است.
پیش از این نیز در مواقع وقوع بحران‌های غذایی، مسیر‌هایی از سوی مردم کره شمالی که ناامیدانه به دنبال کسب مواد غذایی بودند، به شمال شرق چین ایجاد شده است. این مرتبه، کره شمالی که سیاست‌های سخت‌گیرانه مرزی نیز دارد، چندان در مورداین مسیرها، سخت گیری نمی‌کند، زیرا می‌داند که همین مسیر‌ها می‌توانند تا حدی، بار بحران مواد غذایی در کره شمالی را سبک کنند و از ایجاد ناامیدی عمومی و بحران در این کشور، جلوگیری نمایند.بدون تردید وقوع قحطی، خود دلیلی روشن برای وقوع یک انقلاب می‌تواند باشد: “وقتی انسان‌ها هیچ چیز نداشته باشند که بخورند و شدیدا گرسنه باشند، عملا هیچ چیز برای از دست دادن ندارند”. اگر نظام سیاسی کره‌شمالی نتواند مردم را سیر کند، راهی جز سقوط پیش روی خود نخواهد دید.