خاک‌سپاری وعده‌ها

رضا صادقیان
از نخستین روز نمایان شدن ویروس کرونا در اسفندماه سال ۹۸ تا به امروز مسئولان دولتی به جای پرداختن به سیاست‌گذاری و مرتفع کردن شرایط دریافت واکسن برای همه ساکنان کشور همچنان در دام قول و وعده‌های مختلف سردرگم مانده‌اند.
اولین روزهای به اثبات رسیدن وجود ویروس کرونا و خطرات مواجهه با این ویروس حتی برای پزشکان ناشناخته بود. سازمان بهداشت جهانی روزهای اول با صدور بیانیه‌های مختلف اعلام می‌کرد که انتقال ویروس از سطوح امکان‌پذیر و حتی برای ماندگاری ویروس روی سطوح مختلف زمان تقریبی مشخص می‌کرد. به دنبال همین اطلاعیه‌ها صدها هزار نفر از پرسنل خدمات شهری در هر کوی و برزنی با دستگاه‌ سم‌پاش دستی و  ماشینی برای ضد عفونی معابر، عابر بانک‌ها و… بسیج می‌شدند. تکرار همین رفتار از سوی مسئولان اجرایی در کشورهای جهان نشانه روشن همین ناشناخته بودن ویروس کرونا بود. با گذشت زمان و انجام تحقیقات مختلف دولت‌ها با کمک بخش خصوصی و دانشمندان به سراغ تهیه و عرضه واکسن رفتند، چرا که متوجه شدند برای عبور از این بحران جهانی بهترین راه واکسینه کردن و بالا بردن ایمنی شهروندان است. اما این همه در کشور ما و تا این لحظه با رویه‌ای دیگر پیش رفته است.
نگاهی به قول‌ها، وعده‌ها و سخنرانی‌های وزیر بهداشت، معاونان و شیوه تبلیغات این وزارت‌خانه بازگو کننده همین رویکرد نادرست است. لیست وعده‌های وزیر بسیار زیاد است، از همین‌رو به چند مورد خاص آن بسنده می‌کنیم. ۵ مرداد ۹۹ معاون وزارت بهداشت می‌گوید: تا آخر سال ۲۰۲۰ واکسن وارد می‌کنیم. دقیقا چند روز بعد از این حرف وزیر بهداشت اعلام می‌کند: واکسن‌های کرونای ایرانی تست‌های انسانی را پاس کرده‌اند. ۵ آذرماه ۹۹ وزیر بهداشت می‌گوید: ۱۶ میلیون و ۸۰ هزار دوز از طریق سازمان بهداشت جهانی وارد می‌کنیم. در بهمن‌ماه نیز با اطمینان کامل به مردم خبر می‌دهد: واکسیناسیون در ایران از ۲۱ بهمن ۹۹ آغاز می‌شود. و در سال جاری در میان تمام موضع‌گیری‌ها و قول‌ها و رونمایی‌های انجام شده از واکسن ایرانی شخص وزیر اعلام می‌کنند: آماده‌ایم واکسن را به کشورهای فقیر هدیه کنیم.
براساس آمار اعلام شده از سوی وزارت بهداشت و درمان و تا تاریخ ۵ مرداد ۱۴۰۰، ۸ میلیون دوز اول و ۲ میلیون دوز دوم واکسن تزریق شده است. نظرسنجی‌ مرکز افکارسنجی دانشجویان نیز نشان می‌دهد شهروندان کشور از سیاست‌های بهداشتی و تزریق واکسن رضایت ندارند. این آمار نیز طبیعی است. در واقع نمی‌توان از شهروندانی که تا به امروز با پنج موج کرونا روبرو بوده‌اند و برخی بر اثر همین ویروس منحوس کار خود را از دست داده‌اند، ناچار شده‌اند شغل خود را تغییر بدهند، میزان درآمد‌شان کاهش چشم‌گیر یافته، دقیقا در همین سال ۹۹ و ۱۴۰۰ به صورت سالیانه با افزایش تورم کمرشکن روبرو شده‌اند و مهمتر از این همه عزیزان، نزدیکان، آشنایان و دوستان خود را از دست داده‌اند طلب رضایت کرد. همین که برخی از شهروندان برای تزریق واکسن به کشورهای همجوار می‌روند و هزینه و دشواری سفر را به جان می‌خرند، یعنی مردم از عملکرد وزارت بهداشت و دولت وقت رضایت ندارند.
تا اینجای کار ما با خاک‌سپاری وعده‌های پرشمار وزیر و معاونین وزارت بهداشت روبرو بودیم. مدیرانی که بسیار زیاد سخن می‌گویند، افق‌های روشن و پُر نور را با تبلیغات بسیار ترسیم می‌کنند، اما از روشن کردن یک چراغ کوچک در دل شب ناتوان هستند.