چرا وضعیت برق در بهار۱۴۰۰ بحرانی شد؟

در بخشی از این پژوهش آمده: بررسی رابطه بین متوسط دمای نسبی کشور با توان مصرفی نشان می‌دهد، به ازای افزایش هر درجه سانتیگراد به متوسط وزنی دمای کشور در بازه ۱۰ الی ۱۹ درجه سانتیگراد معادل ۲۱۳ مگاوات به مقدار تقاضای برق افزوده می‌شود؛ این مقدار برای محدوده دمایی ۲۰ الی ۳۴ درجه سلسیوس معادل ۱۵۴۲ مگاوات است. لذا، فروردین و اردیبهشت‌ماه متوسط وزنی دمای کشور بیش از ۲۰ درجه سلسیوس بود که نسبت به مدت مشابه در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ حدود ۵ درجه سلسیوس افزایش پیدا کرده بود. به عبارتی این مقدار معادل ۷۷۱۰ مگاوات افزایش نسبت به سال گذشته است.

افزایش قابل ملاحظه استفاده‌کنندگان غیرمجاز از انشعاب برق برای استخراج ارزهای دیجیتال موجب شده که افزایش دیماند مصرفی سال جاری نسبت به سال ۱۳۹۹ به بیش از ۹۰۰۰ مگاوات برسد. از سویی دیگر، به دلیل افت حدود ۳۵ درصدی نزولات جوی در سال آبی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ نسبت به مدت مشابه سال قبل، امکان بهره‌برداری از واحدهای نیروگاه‌های برقآبی همچون سال ۱۳۹۹ میسر نبوده است. همچنین خروج برخی واحدهای نیروگاهی برای انجام تعمیرات و آمادگی کامل در اوج مصرف تابستان، موجب شد که بخشی از توان تولیدی نیروگاه‌های دولتی و غیردولتی در دسترس نباشد. لذا کشور با کمبود برق در پس از وقوع اوج مصرف تابستان مواجه شد.

گرچه صنعت برق در سال جاری با شرایطی متفاوت از سال‌های گذشته مواجه شد، لیکن بررسی توان مصرفی در سالیان اخیر نشان می‌دهد، برنامه‌ریزی برای تأمین اوج بار شبکه، صرفاً با اتکا به سرمایه‌گذاری‌های توسعه صنعت برق، منجر به بهره‌برداری از این ظرفیت‌ها در بازه‌ محدودی از سال می‌شود و در مابقی ایام سال این ظرفیت بلااستفاده باقی می‌ماند. کمیسیون انرژی  اتاق ایران بر این باور است که برای تخصیص بهینه منابع به منظور عبور از بحران تأمین برق تابستان سیاست‌های مدیریت سمت مصرف و اصلاح الگوی مصرفی نیز باید در دستور کار قرار گیرد.