اقتصاد حرف اول و آخر را در انتخابات ایران می‌زند

گروه اقتصادی: اسوشیتدپرس در گزارشی نوشت از نظر مردمی که در ایران زندگی می کنند، این اقتصاد است که حرف اول و آخر را در انتخابات پیش رو می زند.به گزارش ایسنا، خبرگزاری اسوشیتدپرس در گزارشی به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری ایران پرداخت و نوشت: تقریبا ۶ سال پیش ایرانی ها به خیابان […]

گروه اقتصادی: اسوشیتدپرس در گزارشی نوشت از نظر مردمی که در ایران زندگی می کنند، این اقتصاد است که حرف اول و آخر را در انتخابات پیش رو می زند.به گزارش ایسنا، خبرگزاری اسوشیتدپرس در گزارشی به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری ایران پرداخت و نوشت: تقریبا ۶ سال پیش ایرانی ها به خیابان ها آمدند و حصول توافق هسته ای با قدرت های جهانی را جشن گرفتند. از نظر مردم ایران، برجام مقدمه ای بود برای ورود مجدد ایران به عرصه اقتصاد جهانی و ایجاد فرصت های بی نظیری برای فروش نفت در بازارها و خرید هواپیماهای جدید. امروز این رویا در نتیجه تورم بالا، کاهش ارزش پول ملی و افزایش نرخ بیکاری کمرنگ تر از گذشته است و کرونا هم شرایط را برای اقتصاد بدتر کرد.  
 

از دید غربی ها برنامه هسته ای ایران مهم ترین مساله در مواجهه با تهران است اما از نظر مردمی که در ایران زندگی می کنند، این اقتصاد است که حرف اول و آخر را در انتخابات پیش رو می زند. هر کس بعد از رییس جمهور روحانی سر کار بیاید، چاره ای جز تلاش برای اصلاح اقتصاد ایران نخواهد داشت.  

یک شهروند ۵۰ ساله در این رابطه می گوید: روزی که توافق هسته ای اعلام شد همه خوشحال بودند و (قیمت) دلار روز به روز پایین تر می رفت. اما کمی بعد که یک نفر زیر توافق زد و از آن خارج شد، بازنده اصلی مردم بودند.  
اسوشیتدپرس در ادامه با اشاره به پیامدهای گسترده خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ بر روی اقتصاد ایران نیز نوشت: شاید هیچ مثال بهتری از ریال را نتوان برای توصیف پیامدهای بازگشت تحریم ها پیدا کرد. هر دلار در سال ۲۰۱۵ حدود ۳۲۰۰ تومان قیمت داشت و امروز حدود ۲۳ هزار و ۸۰۰ تومان قیمت می خورد. شهروندان برای حفظ ارزش پول خود اقدام به خرید ارز، ملک و فلزات گرانبها کردند. در بورس که به مقصد جذابی برای سرمایه گذاری تبدیل شده بود شاخص کل از بالای دو میلیون واحد در آگوست ۲۰۲۰ به ۱.۱ میلیون واحد رسیده است.

این خبرگزاری آمریکایی، برنامه های عوام پسندانه نظیر یارانه های نقدی و طرح های مسکن عمومی را از دلایل اصلی رشد تورم در ایران دانسته و در ادامه افزوده است: بدون آن که درآمد واقعی وجود داشته باشد، هزینه این برنامه ها از طریق چاپ پول تامین شده و مشخصا این وضعیت نتیجه ای جز کاهش بیشتر ارزش پول ملی و افزایش نرخ تورم نداشته است.