کوهی از مشکلات بر دوش رئیس دولت بعدی

گروه سیاسی: روزنامه اطلاعات نوشت: انتخابات دیروز برگزار شد و مردم دو دسته بودند، شرکت‌کنندگان در انتخابات و کسانی که اصلا مشارکت نکردند و این افراد کسانی هستند که به دلایل شخصی یا اجتماعی یا سیاسی اصلا شراکت ندارند.
شرکت‌کنندگان در انتخابات هم سه دسته بودند:‏
‏۱ – طرفداران روش و فکر و طرز مدیریت آیت‌الله رئیسی، که اغلب از اصولگرایان سابق و دارای ویژگی‌های شناخته شده از جهت اسم و رسم و پیوندهای اقتصادی و مشاغل و برخوردهای اجتماعی و شیوه‌های خاص سیاسی هستند.‏
‏۲ – هواداران تغییرات محسوس معیشتی به سبک یارانه و چربش اولیات زندگی در سفره مردم و فقیرنوازی و توزیع اقتصادی در آرمان مساوات‌جویانه و هجمه به اشرافیگری اقلیت‌هایی که به نام انقلاب و به کام خویش از همه امور بهره داشته‌اند و مردم را که ولی نعمت انقلابند بی‌بهره و فاقد سرپناه در نیمه راه رها کرده اند. برنامه اقتصادی مفصلی از سوی این طیف مطرح شده است. آقایان قاضی زاده‌هاشمی و بخصوص آقای محسن رضایی در این طریق و با این شیوه با مخاطبان تعامل کردند.‏
‏۳- دسته سوم طرفدار تکنوکراسی و حفظ داشته‌های موجود و عدم تند روی در تحولات داخل و خارجند و تعامل با خارج و تحمل در داخل را شعار خود ساخته‌اند و به رغم ایراداتی که به دولت کنونی وارد است از همین برجام و گشایش در اف ‌ای تی اف و آزادی شبکه‌های اجتماعی و تنش‌زدایی دم می‌زنند و مردم را به کنش تدریجی و خشونت پرهیز و برنامه ریزی اقتصادی و تنش زدایی در داخل و منطقه و جهان دعوت می‌کنند. عبدالناصر همتی نماینده این گروه و این دست از شعارها و اهداف بود.‏
صرف‌نظر از درست یا غلط بودن مدعاها، و قول و تعهدی که نامزدهای این دور از انتخابات داده‌اند، همه می‌دانند که شرایط کشور و جهان به گونه‌ای است که ما با دشواری و تنش و حتی گزش بسیار می‌توانیم راه خود را باز کنیم. تحریم‌های گسترده امریکا، برخورد و توطئه‌های عربستان و رژیم صهیونیستی و رقبای دیگر در کنار اصطکاک و برخورد زننده جماعات سیاسی داخلی که از کسب قدرت در قوه مجریه بازمانده اند، مثل صعود به قله اورست با پای برهنه است. اما چاره نیست. باید کوشید و گاهی مبارزه کرد و خروشید تا یک گام پیش رویم و امنیت و سلامت خود را تضمین کنیم.‏
‏آرامش و امنیت اولین وظیفه، زندگی و سلامت، دومین مرحله، و شکوفایی و سعادت سومین نمود و مرتبه از کار یک دولت و شرایط یک جامعه است. ‏
منزلت ما و وعده‌های سیاستگران و زمامدارانمان اما همیشه سومین است. همه از خوشبختی و تمدن سازی و جهش علمی و قدرت بین‌المللی و یکتایی و درخشش ما صحبت می‌کنند. البته در این آرزوهای زبانی و لسانی عنایت می‌فرمایند و دعای خیر دارند اما حقیقت به گونه‌ای عریان پیش چشم ما و شما و بچه‌های بی پناه در شهر و روستا، و کوچه و خیابانها است! ‏
اینک در دوره پسا انتخابات، هرکه رئیس دولت شود باید بداند که کوهی از مشکلات را بر دوش خواهد داشت. آنان که رای دادند باید رئیس‌جمهور اکثریت را بپذیرند و کسانی که مشارکت سلبی داشتند را دیگر جای گلایه‌ای نیست… ‏