اصلاح‌طلبان به آرای باطله هم باختند
گروه سیاسی: حسین دهباشی، فعالان رسانه‌ای در یادداشتی به نقد عملکرد جریان اصلاحات در انتخابات ۱۴۰۰ پرداخت و نوشت: اصلاح‌طلبان به خانه‌هایِ شمالِ شهری که پنجره‌ای برای دیدنِ باقیِ مردم نداشت، باختند. اصلاح‌طلبان به سمعک‌های معیوبی که حتی شنوای نقدهای نسل جوانِ خودشان هم نبود، باختند. اصلاح‌طلبان به ذوق‌مرگی از پُرشُدن اتاق‌های هشت‌هزارنفری و غفلت […]
گروه سیاسی: حسین دهباشی، فعالان رسانه‌ای در یادداشتی به نقد عملکرد جریان اصلاحات در انتخابات ۱۴۰۰ پرداخت و نوشت: اصلاح‌طلبان به خانه‌هایِ شمالِ شهری که پنجره‌ای برای دیدنِ باقیِ مردم نداشت، باختند.
اصلاح‌طلبان به سمعک‌های معیوبی که حتی شنوای نقدهای نسل جوانِ خودشان هم نبود، باختند. اصلاح‌طلبان به ذوق‌مرگی از پُرشُدن اتاق‌های هشت‌هزارنفری و غفلت از خواسته‌های جمعیت هشتادملیون نفری باختند. اصلاح‌طلبان به مسخره‌کردن حریف دل بسته بودند و خود را در آینه نمی‌دیدند که چه مسخره‌ترند. اصلاح‌طلبان تعداد صفحه‌ی برنامه‌های رقیب را دست می‌انداختند ولی دست خودشان از هر کارنامه و برنامه‌ای خالی بود. اصلاح‌طلبان در هر اشکالی که از سوی مقابل می‌گرفتند، خود شریکِ جُرم بودند. اصلاح‌طلبان ثباتِ شخصیت نداشتند، با هر نسیمی حرف‌شان عوض می‌شد. هواداران مسخره‌ی پدرشان که نبودند. اصلاح‌طلبان به معجزه معتقد و به نظرسنجی‌ها بی‌اعتنا بودند.
اصلاح‌طلبان خبر از کهنه و ضدتبلیغ شدنِ حصر کروبی و خنده‌ی ظریف و قدخمیده‌ی نبوی و تکرار خاتمی و دعوت کرباسچی نداشتند. اصلاح‌طلبان، همّتی را هم بدبخت کردند. با حمایت‌شان از او همه‌ی نفرتی که مردم از جهانگیری و روحانی داشتند، بر سرش هوار شد. اصلاح‌طلبان به آرای باطله هم باختند. اصلاح‌طلبان به اصلاح‌طلبی خنجر از پشت زدند.
اصلاح‌طلبان از چشم مردم گزینه‌ی بدتر بودند. چونان طبل غازی، بلندآواز و میان‌تهی.
اصلاح‌طلبان به سمعک‌های معیوبی که حتی شنوای نقدهای نسل جوانِ خودشان هم نبود، باختند. اصلاح‌طلبان به ذوق‌مرگی از پُرشُدن اتاق‌های هشت‌هزارنفری و غفلت از خواسته‌های جمعیت هشتادملیون نفری باختند. اصلاح‌طلبان به مسخره‌کردن حریف دل بسته بودند و خود را در آینه نمی‌دیدند که چه مسخره‌ترند. اصلاح‌طلبان تعداد صفحه‌ی برنامه‌های رقیب را دست می‌انداختند ولی دست خودشان از هر کارنامه و برنامه‌ای خالی بود. اصلاح‌طلبان در هر اشکالی که از سوی مقابل می‌گرفتند، خود شریکِ جُرم بودند. اصلاح‌طلبان ثباتِ شخصیت نداشتند، با هر نسیمی حرف‌شان عوض می‌شد. هواداران مسخره‌ی پدرشان که نبودند. اصلاح‌طلبان به معجزه معتقد و به نظرسنجی‌ها بی‌اعتنا بودند.
اصلاح‌طلبان خبر از کهنه و ضدتبلیغ شدنِ حصر کروبی و خنده‌ی ظریف و قدخمیده‌ی نبوی و تکرار خاتمی و دعوت کرباسچی نداشتند. اصلاح‌طلبان، همّتی را هم بدبخت کردند. با حمایت‌شان از او همه‌ی نفرتی که مردم از جهانگیری و روحانی داشتند، بر سرش هوار شد. اصلاح‌طلبان به آرای باطله هم باختند. اصلاح‌طلبان به اصلاح‌طلبی خنجر از پشت زدند.
اصلاح‌طلبان از چشم مردم گزینه‌ی بدتر بودند. چونان طبل غازی، بلندآواز و میان‌تهی.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰