این بیماران در خطر خودکشی قرار دارند

این مطالعه همچنین نشان داد: خطر ابتلا به سرطان در مقایسه با جمعیت عمومی از ۶۷ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۱۶ درصد در سال ۲۰۱۶ کاهش یافته است.ژوئه سونگ هان (Xuesong Han)، محقق ارشد این مطالعه و مدیر علمی بخش تحقیقات خدمات سلامت در انجمن سرطان امریکا در رابطه با موضوع فوق گفت: یافته‌ های ما اهمیت مدیریت به موقع علائم و مداخلات هدفمند برای پیشگیری از خودکشی در افراد مبتلا به سرطان را نشان می ‌دهد.
این امر نیازمند تلاش ‌های مشترک دولت‌ های فدرال و ایالتی و همچنین ارائه‌ دهندگان مراقبت ‌های بهداشتی برای تضمین پوشش بیمه سلامت جامع برای مراقبت‌ های روانی-آنکولوژیکی، روانی اجتماعی و تسکین ‌دهنده، توسعه دستورالعمل ‌های بالینی مناسب برای غربالگری خطر خودکشی و گنجاندن پیشگیری از خودکشی  و ارائه برنامه های مراقبت از بقا است.

محققان این تیم مطالعاتی داده های ۱۶ میلیون و ۸۰۰ هزار فرد مبتلا به سرطان را  بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ تجزیه و تحلیل کرد. در این مدت، نزدیک به ۲۰ هزار و ۸۰۰ نفر  بر اثر خودکشی جان خود را از دست دادند.قابل تامل است که این افزایش خطر خودکشی در تمام گروه ‌های جمعیتی مشاهده شد. در این میان خطر خودکشی در شش ماه نخست پس از تشخیص سرطان بالاترین میزان بود. این نرخ بیش از هفت برابر بیشتر از جمعیت عمومی بود.

از سوی دیگر خطرات خودکشی نسبتاً بالاتری در افرادی با نوع بدخیم سرطان و بار علائم بالا در دو سال اول پس از تشخیص دیده می شود. این حوزه شامل سرطان حفره دهان و حلق، مری، معده، مغز، لوزالمعده و ریه بود.
پس از دو سال، افرادی که مبتلا به سرطان هایی بودند که می تواند باعث اختلال در کیفیت زندگی طولانی مدت شود، مانند حفره دهان و حلق، پستان، رحم، مثانه و لوسمی، خطر خودکشی بالاتری داشتند.شین هو، از دیگر محققان این تیم مطالعاتی در این رابطه می‌گوید: روند کاهشی کلی در خطر خودکشی نشان ‌دهنده نقش مثبت ارتقای همزمان مراقبت‌های روانی و تسکینی و پیشرفت در کنترل علائم و مدیریت درد است.شرح کامل این یافته ها روز گذشته در آخرین شماره مجله تخصصی  JAMA Network Open منتشر شد.