کسی اجازه مذاکره با رئیس‌‎‌‌‌جمهور آمریکا را ندارد

گروه سیاسی: یک نماینده پیشین مجلس درباره این‌که گفته می‌شود قانون «لغو راهبردی تحریم‌ها» امروز به مانعی برای پیشبرد اهداف در مذاکرات تبدیل شده است، گفت: اعتقادم بر این است که قانون مجلس مانع مذاکرات نیست، آن چیزی که مانع شده است، فضای بی اعتمادی است که از گذشته بین ایران و آمریکا وجود داشت و ترامپ این فضا را تشدید و تقویت کرد.
  حشمت الله  فلاحت پیشه ادامه داد: امیدوارم که دولت بایدن و ایران در زمین ترامپ بازی نکنند، زیرا یک واقعیتی که وجود دارد این است که برجام توافقی بود که بین ایران و آمریکا شکل گرفت، توافقی که دوطرف اصلی آن جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده بودند؛ اما ترامپ یک ضربه اساسی به آن زد و این بی‌اعتمادی که در حال حاضر شکل گرفته است، ناشی از همین اقدام است.
وی تاکید کرد: باید بپذیریم هنگامی که فضای بی‌اعتمادی در مسیر اجرای تعهدات وجود دارد، بسیار سخت است که بخشی از اعتمادها احیا شود و به توافقی برسیم که مبتنی بر اعتماد باشد و اگر غیر از چنین چیزی تصور کنیم، این امر بسیار غیر واقع‌بینانه است. انتظارات حداکثری باعث شده دیپلمات‌های دو طرف عملا در زمین ترامپ بازی کنند.
وی ادامه داد: مجلس شورای اسلامی به دلیل آن که کارد تحریم به استخوان ملت رسیده بود، سعی کرد یک زمانی را مشخص کند که مسئله  بحث‌های خاص خودش را دارد در حال حاضر واردش نمی‌شویم؛ اما دولت بر اساس همین بنیاد مذاکراتی را شکل داد و خوب پیشرفت تا این‌که منتهی شد به یکسری خواسته‌های جدید که می‌تواند مذاکرات را به مرحله صفر بازگرداند و این امر به ضرر طرفین است.این کارشناس سیاست خارجی با اشاره به این که باید بین مناسبات ایران و آژانس و مناسبات جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده تفاوت قائل شویم، اظهار داشت: ایران و آژانس باید بر سر مقرارت NPT  به یک توافقی برسند چرا که به هر حال NPT ماهیت جدایی از پروتکل الحاقی دارد، هرچند که دبیرکل آژانس در گزارش اخیرش  سیاسی عمل کرد، اما به نظر من نباید فضای بی‌اعتمادی در روابط ایران و آژانس شکل گیرد که پیشینه مثبت مناسبات ما با این نهاد را با مشکل مواجه کند. آقای گروسی در این قضیه نقش منفی بازی کرد، شتاب ایشان برای منتقل کردن موضوعات بین ایران و آمریکا به شورای حکام و شورای امنیت یک رفتار غیر حرفه‌ای بود؛ چرا که معمولاً دبیران کل آژانس باید خلاف این را عمل کنند که شاید همین موضوع باعث شد در طرف ایرانی امری برای تمدید توافق شکل نگیرد.
فلاحت‌پیشه با بیان این‌که معقدم احتمال رفع تنش بین ایران و آمریکا وجود دارد و امیدوارم این امر صورت گیرد، عنوان کرد: در  بین مناسبات ایران و آمریکا، صحبتی که آمریکایی‌ها مطرح کردند این بود که ممکن است آقای بایدن تجدیدنظر کند، در نظر داشته باشید تجدیدنظر دولت آمریکا در مذاکره با ایران حتما سیاست کلی این کشور در منطقه را با ضعف جدی مواجه می‌کند، از همین رو آنان بیشتر سعی کردند با تبلیغات این موضوع را مطرح کنند که این امر باعث می‌شود پل‌هایی که تا امروز ساخته شده خیلی سریع ویران شود. به اعتقاد من هرچند که مواضع تندی بین طرفین مطرح شده است اما همین مواضع تند می‌تواند نشانه‌ای باشد برای این که در مراحل نهایی توافق دوطرف به این نتیجه برسند که در میدان ترامپ بازی نکنند.
این نماینده پیشین مجلس  در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که رئیس‌جمهور منتخب در نشست خبری خود  درباره دیدارش با رئیس‌جمهور آمریکا و ادامه روند مذاکرات مطالبی را عنوان کرد آن هم در حالی که سیاست‌های کلی نظام توسط مقام معظم رهبری تبین می‌شود، گفت: موضوع آمریکا جز مقوله‌های کلان سیاست خارجی است و تصمیم‌گیری در موردش بر عهده شورای عالی امنیت ملی و زیر نظر رهبری است و عملا نه رئیس‌جمهور و نه وزیر خارجه در شرایط کنونی اجازه مذاکره ندارند.وی ادامه داد: بحث آقای رئیسی مربوط به شرایط کنونی است ولی به نظر من سیاست عرصه متغییری است، آقای بایدن هم که ادعا کرده است در سیاست خارجی رفتارهای معقولی در پیش می‌گیرد و امکان دارد بیشترین تنش زدایی‌ها در دوره اول ایشان شکل بگیرد آن زمان است که باید درباره این مسائل صحبت کرد. این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان این که اگر آقای رئیسی گفت با بایدن دیدار نمی‌کند معنایش این نبود که برجام یا دیپلماسی مبتنی بر برجام را قبول ندارد، اظهار کرد: در داخل ایران همگان قبول دارند اصل برجام اگر بازگردد، در راستای منافع ملی است اما این طبیعتا معنایش این نیست که با آمریکا مذاکره‌ای شکل می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد: شتاب برخی از رسانه‌ها و محافل برای جبهه‌بندی تازه با آمریکا در منطقه را به نظرم در راستای منافع ملی نباید ارزیابی کرد؛ به عنوان مثال مسائلی که در افغانستان شکل گرفته است و در جاهای دیگر این تحلیل که هرجا آمریکایی‌ها یک موضعی گرفتند، حتما ایران در طرف مقابل آن موضع قرار گیرد حتی اگر فراموش کردن پیشینه طالبان باشد به نظر من نشان‌دهنده عدم ثبات در سیاست خارجی و ایفای نقش کردن یکسری از محافلی است که دخالت آن‌ها در سیاست خارجی هیچ‌گاه به سود منافع ملی نبوده است.