چرا جای فردوسی پور خالی است؟

گروه ورزشی: حال و هوای این روزهای فوتبال دوستان ایرانی در زمان پخش مسابقات یورو ۲۰۲۰ که حالا به مرحله نیمه نهایی رسیده، قابل مقایسه با زمان های مشابه همچون جام جهانی یا همین جام ملت های اروپا در دوره های گذشته نیست.

دلیل آن هم مشخص است، گزارش های ضعیف مسابقات فوتبال در شبکه سه و شبکه ورزش، مخاطبان را به سوی تماشای مسابقات از طریق شبکه های اینترنتی یا شبکه های خارجی با گزارش های غیر فارسی زبان سوق داده است. آنها هم که بازی ها را از شبکه سه یا ورزش می بینند گاهی ترجیح می دهند مسابقات را بدون صدای گزارشگر ببینند تا روح و روانشان آرام تر باشد. این شرایط به مسابقات خارجی محدود نمی شود و شامل بازی های داخلی نیز هست. در همین چند وقت اخیر، یکی از گزارشگران قدیمی فوتبال در یک دیدار گل عیسی آل کثیر و در دیداری دیگر به همین تازگی، گل مهدی قائدی را ندید و از گزارش آن بازماند. گزارشگران جوانی که به تازگی جذب شده اند نیز شرایط بهتری ندارند و اصلا به شرایط بازی مسلط نیستند.

عدم تسلط کافی به حوزه گزارشگری فوتبال
باید بپذیریم گزارشگران فعلی تلویزیون تسلط کافی به حوزه کار خود ندارند و این فقط مربوط به جوان تر ها نیست. این گزارشگران به جای خواندن منابع به روز و سایت های فوتبالی خارجی، به اطلاعات مندرج در ویکی پدیا بسنده می کنند که همه می دانیم در برخی موارد درست و مستند نیست و نتیجه آن این می شود که یکی دیگر از گزارشگران با سابقه تلویزیون نام سازنده یک ورزشگاه را که اصلا معلوم نیس چه لزومی دارد که بیان کند، به اشتباه فردی دیگر عنوان می کند تا به سوژه طنز مخاطبان تبدیل شود. موضوع فقط بیان اطلاعات غلط از سوی گزارشگران فوتبال و ترجمه های اشتباه حتی آنها که به زبان های ناآشنا نیستند و انگلیسی صحبت می کنند در برنامه یورو ۲۰۲۰ نیست.

از تلفظ های اشتباه تا جملات طنز بی مزه و بی جا
گزارشگران فعلی تلفظ نام برخی بازیکنان را نیز به کرات اشتباه می گویند، موضوعی که به خوبی می دانیم عادل فردوسی پور با توجه به تسلطش به زبان انگلیسی چقدر روی آن حساس بود و حتی می دانست نام یک بازیکن به جز زبان انگلیسی، به زبان کشور خودش چگونه تلفظ می شود. معضلات اما به همین جا ختم نمی شود و گزارشگران فعلی تلویزیون ما فاصله زیادی با استانداردهای حرفه ای دارند، در همین مسابقات یورو یکی از گزارشگران با سابقه در هنگام حمله تیمی به جای گزارش آن لحظه، مشغول بیان جملات طنز در مورد دروازه بان حریف بود، جملاتی که نه تنها برای مخاطب خنده دار نبود بلکه حتی نمی توان درک کرد چرا در این لحظات بیان می شود.

گزارشگرانی که خود می خواهند سوژع طنز باشند
اتفاق بدتر آن است که در میان گزارشگران قدیمی و جدید، عده ای نه تنها از نظر حرفه ای بودن مشهور نیستند، بلکه به سوژه طنز مخاطبان تبدیل شده اند و خود آنها نیز که دریافته اند کیفیت لازم را ندارند، برای جلب توجه به مخاطبان خوراک طنز می دهند. معضل دیگر آن است که اغلب گزارشگران فوتبال صدا و سیما تصور می کنند تمام ۹۰ دقیقه بازی را باید صحبت کنند، این در حالی است که گزارشگران بزرگ دنیای فوتبال همچون جان ماتسون و مارتین تیلر در زمان های قابل توجهی از دیدار که بازی در سکون است، سکوت می کنند و این برای مخاطب بسیار دلپذیر است. باید دید صدا و سیما تا چه زمانی می خواهد به این مسیر سقوط مخاطبان فوتبالی خود ادامه دهد.