هزینه تحریمها را مردم میدهند نه سیاستمداران
گروه سیاسی: رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی گفت: اگر آقای رئیسی قبل از شروع دولتش با یک برجام احیا شده روبرو میشد، میتوانست به مسائل توسعهای در کشور بیندیشد. حشمتالله فلاحتپیشه، درباره این که عدهای مطرح میکنند «برجام» را یک شر میدانند و معقتدند قانون مجلس شر […]
گروه سیاسی: رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی گفت: اگر آقای رئیسی قبل از شروع دولتش با یک برجام احیا شده روبرو میشد، میتوانست به مسائل توسعهای در کشور بیندیشد.
حشمتالله فلاحتپیشه، درباره این که عدهای مطرح میکنند «برجام» را یک شر میدانند و معقتدند قانون مجلس شر آن را از سر دولت بعدی برداشت در صورتی که این توافق یک تصمیم حاکمیتی است و نظام درباره آن باید تصمیم بگیرد، سرنوشتش در دولت رئیسی چه میشود، گفت: معتقدم در مورد برجام مواضع مختلفی بیان میشود، آن هم در صورتی که برجام حاصل یک توافق سیاسی و دیپلماتیک بین چند قدرت است که ایران به عنوان یک قدرت منطقهای با قدرتهای روز جهانی این توافق را انجام داد.البته در برجام خطوط قرمز طرفهای متقابل رعایت نشده است و لذا این توافقنامه یک «حد مقدور» است و برای هیچ کدام از طرفین «حد مطلوب» نیست.
وی با بیان اینکه به طور طبیعی نظرها و موضعگیریهای مختلفی در قبال برجام شکل میگیرد، ادامه داد: در امر مملکتداری یک موضوعی تحت عنوان سیاستگذاری وجود دارد که سیاستگذاران بین محاسبه سود و زیان، بین محاسبه تهدید و فرصت، بین محاسبه دستاوردها و ضررها مقایسههایی را انجام میدهند که پس از انجام این محاسبات در نهایت تصمیمی که میگیرند حاصلش حد مقدور است؛ از همین رو باید گفت که برجام یک حد مقدوری است که طرفین به آن دست پیدا کردند.
فلاحتپیشه عنوان کرد: برجام اگر با یک تحلیل جامع از وضعیت بینالملل همراه شود، طبیعتاً کسانی که نگاه واقعگرایانه دارند، همراه و حامیاش میشوند؛ زیرا معتقدند با واقعیتهای مبنی بر تقابل قدرت همخوانی دارد اما در مقابل آن دسته از افرادی که نگاه کاملاً آرمانی دارند، قصعاً در حوزههای مختلف این توافقنامه نظرات مخالف در مقابل گروه اول دارند؛ چراکه آرمانها و اهداف حداکثری آنها تامین نشده است.از آنجایی که علم سیاست علم «حد مقدور» و علم واقعگرایانه است و اگر با این نگاه به مسائل و مشکلات موجود بنگریم؛ باید امورات کشور و بیش از ۸۴ میلیون نفر جمعیتش مدیریت شود که در این صورت، برجام یک امر قابل قبولی است.وی با تاکید بر اینکه برجام نباید معیاری برای قضاوت ارزشها بین طرفهای مختلف چه موافقان و چه مخالفان باشد، گفت: به طور مثال ما مشاهده میکنیم از برجام برای قضاوت کسانی که امضا و اجرایش کردند، استفاده میشود که به اعتقاد من این کار غیرحرفهای است.
فلاحتپیشه خاطرنشان کرد: به شخصه معتقدم با توجه به واقعیتهای موجود در دنیای امروز برجام یک «حد مقدور» قابل دفاع بود و امروز هم اعتقادم بر این است.
وی خاطرنشان کرد: اگر ایران در دوران انتقال دولت و قدرت از آقای روحانی به آقای رئیسی برجام احیا را میکرد، بسیار به سود منافع ملی بود؛ چراکه گذر زمان بیشتر به ضرر جمهوری اسلامی ایران است، زیرا آقای رئیسی مجبور میشود اولین بودجه خودش را در قالب یک بودجه تحریمی بنویسد. پیشنویس بودجه بلافاصله بعد از تشکیل دولت جدید شکل میگیرد، یعنی وزرایی که از مجلس رای اعتماد میگیرند، اولین کارشان این است که در جلسه تهیه پیشنویس بودجه شرکت کنند که با وضعیت موجود، این طرح پیشنویس تحریمی خواهد بود؛ درصورتی که اگر در روند انتقال دولت همکاری بین آقای روحانی و آقای رئیسی زیر نظر شورای عالی امنیت ملی که تصمیمگیرنده مقولههای کلان همچون سیاست خارجی، برجام و پرونده هستهای است، شکل میگرفت، رئیس دولت سیزدهم میتوانست اولین بودجه خودش را توسعهای ببندد.رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس دهم خاطرنشان کرد: در طول دورانی که ترامپ از برجام خارج شد، زحمات زیادی در کشور کشیده شد اما کل بودجه تحت عنوان یک بودجه جاری بسته شد نه بودجه توسعهای آن هم در صورتی که در شأن کشور ما نیست بودجههایمان را فقط جاری ببندیم بلکه کشور ما نیازمند بودجه توسعهای است.وی با بیان اینکه اگر آقای رئیسی با یک برجام احیا شده مواجه میشد، اولین بودجهاش یک بودجه توسعهای بود، گفت: ویژگیهای این بودجه این است که در آن اشتغال ایجاد میشود، بهرهبرداری صورت میگیرد، عمران به وجود میآید، شاخصهایی مانند رشد ۸ درصد صنعتی و اقتصادی شکل میگیرد و با کاهش بیکاری و تورم روبهرو میشویم و ما همه اینها را میتوانستیم به دست بیاوریم اگر روند انتقال دولت با همکاری در قضیه برجام صورت میگرفت اما اولین بودجه دولت سیزدهم، بودجهای است که قرار است در شرایط بحران شکل گیرد.
فلاحتپیشه تاکید کرد: واقعیت این است که در کشور ما این ملت ایران است که هزینه تحریمها را پرداخت میکند نه سیاستمداران ایران؛ زیرا چه آنهایی که جلسات فوقالعادهای بر سربرجام دارند و چه کسانی که بر سر مانعسازی برای برجام تشکیل جلسه میدهند، حقوق فوقالعاده و حق مأموریت دریافت میکنند و روز به روز زندگیشان بهتر میشود.
وی ادامه داد: البته کاسبان تحریم اوضاعشان بسیار بهتر است؛ آنها کسانی هستند که راضی میشوند نفت ایران را به نصف قیمت قاچاق کنند و موقعیت خودشان را ارتقا ببخشند در صورتی که این مردم هستند که با کاهش ارزش پول ملی، ادامه مسدود شدن منابع کشور و افزایش هزینههای تولید و مصرف ضرر میکنند و همه این بارها بر دوش مردم است.
این نماینده پیشین مجلس با اشاره به اینکه در تصمیمگیری درباره احیا برجام هرچه بیشتر تعلل صورت گیرد، مردم ضرر میکنند، عنوان کرد: اعتقادم بر این است دولت آقای بایدن با دولت آقای ترامپ فرق دارد، یک عزم جدی در دولت او وجود دارد برای اینکه مسائل هزینهساز را از سیاست خارجیاش بردارد و مانع از این شود که محافظهکاران در داخل آمریکا هزینههایی را به دولت این کشور تحمیل کنند که برجام یکی از این هزینهها است، بنابراین دولت بایدن به دنبال رفع این مشکلها است.وی ادامه داد: در اواسط مرداد که دولت جدید تشکیل میشود، تمام وقت رئیسجمهور و کابینهاش صرف اموری همچون معرفی وزرا، برگزاری جلسات رای اعتماد و بعد از آن معرفی تیمهای جدید مذاکرهکننده و اعلام راهبردها میشود در صورتی که هر روزی که بگذرد، فشار بیشتری روی دوش ملت ایران وارد تحمیل میشود. من امیدوارم به آن روزی برسیم که نیازها و مشکلات و زجرهای ملت در تصمیمگیری سیاستمداران جایگاه نسبی پیدا کند.
حشمتالله فلاحتپیشه، درباره این که عدهای مطرح میکنند «برجام» را یک شر میدانند و معقتدند قانون مجلس شر آن را از سر دولت بعدی برداشت در صورتی که این توافق یک تصمیم حاکمیتی است و نظام درباره آن باید تصمیم بگیرد، سرنوشتش در دولت رئیسی چه میشود، گفت: معتقدم در مورد برجام مواضع مختلفی بیان میشود، آن هم در صورتی که برجام حاصل یک توافق سیاسی و دیپلماتیک بین چند قدرت است که ایران به عنوان یک قدرت منطقهای با قدرتهای روز جهانی این توافق را انجام داد.البته در برجام خطوط قرمز طرفهای متقابل رعایت نشده است و لذا این توافقنامه یک «حد مقدور» است و برای هیچ کدام از طرفین «حد مطلوب» نیست.
وی با بیان اینکه به طور طبیعی نظرها و موضعگیریهای مختلفی در قبال برجام شکل میگیرد، ادامه داد: در امر مملکتداری یک موضوعی تحت عنوان سیاستگذاری وجود دارد که سیاستگذاران بین محاسبه سود و زیان، بین محاسبه تهدید و فرصت، بین محاسبه دستاوردها و ضررها مقایسههایی را انجام میدهند که پس از انجام این محاسبات در نهایت تصمیمی که میگیرند حاصلش حد مقدور است؛ از همین رو باید گفت که برجام یک حد مقدوری است که طرفین به آن دست پیدا کردند.
فلاحتپیشه عنوان کرد: برجام اگر با یک تحلیل جامع از وضعیت بینالملل همراه شود، طبیعتاً کسانی که نگاه واقعگرایانه دارند، همراه و حامیاش میشوند؛ زیرا معتقدند با واقعیتهای مبنی بر تقابل قدرت همخوانی دارد اما در مقابل آن دسته از افرادی که نگاه کاملاً آرمانی دارند، قصعاً در حوزههای مختلف این توافقنامه نظرات مخالف در مقابل گروه اول دارند؛ چراکه آرمانها و اهداف حداکثری آنها تامین نشده است.از آنجایی که علم سیاست علم «حد مقدور» و علم واقعگرایانه است و اگر با این نگاه به مسائل و مشکلات موجود بنگریم؛ باید امورات کشور و بیش از ۸۴ میلیون نفر جمعیتش مدیریت شود که در این صورت، برجام یک امر قابل قبولی است.وی با تاکید بر اینکه برجام نباید معیاری برای قضاوت ارزشها بین طرفهای مختلف چه موافقان و چه مخالفان باشد، گفت: به طور مثال ما مشاهده میکنیم از برجام برای قضاوت کسانی که امضا و اجرایش کردند، استفاده میشود که به اعتقاد من این کار غیرحرفهای است.
فلاحتپیشه خاطرنشان کرد: به شخصه معتقدم با توجه به واقعیتهای موجود در دنیای امروز برجام یک «حد مقدور» قابل دفاع بود و امروز هم اعتقادم بر این است.
وی خاطرنشان کرد: اگر ایران در دوران انتقال دولت و قدرت از آقای روحانی به آقای رئیسی برجام احیا را میکرد، بسیار به سود منافع ملی بود؛ چراکه گذر زمان بیشتر به ضرر جمهوری اسلامی ایران است، زیرا آقای رئیسی مجبور میشود اولین بودجه خودش را در قالب یک بودجه تحریمی بنویسد. پیشنویس بودجه بلافاصله بعد از تشکیل دولت جدید شکل میگیرد، یعنی وزرایی که از مجلس رای اعتماد میگیرند، اولین کارشان این است که در جلسه تهیه پیشنویس بودجه شرکت کنند که با وضعیت موجود، این طرح پیشنویس تحریمی خواهد بود؛ درصورتی که اگر در روند انتقال دولت همکاری بین آقای روحانی و آقای رئیسی زیر نظر شورای عالی امنیت ملی که تصمیمگیرنده مقولههای کلان همچون سیاست خارجی، برجام و پرونده هستهای است، شکل میگرفت، رئیس دولت سیزدهم میتوانست اولین بودجه خودش را توسعهای ببندد.رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس دهم خاطرنشان کرد: در طول دورانی که ترامپ از برجام خارج شد، زحمات زیادی در کشور کشیده شد اما کل بودجه تحت عنوان یک بودجه جاری بسته شد نه بودجه توسعهای آن هم در صورتی که در شأن کشور ما نیست بودجههایمان را فقط جاری ببندیم بلکه کشور ما نیازمند بودجه توسعهای است.وی با بیان اینکه اگر آقای رئیسی با یک برجام احیا شده مواجه میشد، اولین بودجهاش یک بودجه توسعهای بود، گفت: ویژگیهای این بودجه این است که در آن اشتغال ایجاد میشود، بهرهبرداری صورت میگیرد، عمران به وجود میآید، شاخصهایی مانند رشد ۸ درصد صنعتی و اقتصادی شکل میگیرد و با کاهش بیکاری و تورم روبهرو میشویم و ما همه اینها را میتوانستیم به دست بیاوریم اگر روند انتقال دولت با همکاری در قضیه برجام صورت میگرفت اما اولین بودجه دولت سیزدهم، بودجهای است که قرار است در شرایط بحران شکل گیرد.
فلاحتپیشه تاکید کرد: واقعیت این است که در کشور ما این ملت ایران است که هزینه تحریمها را پرداخت میکند نه سیاستمداران ایران؛ زیرا چه آنهایی که جلسات فوقالعادهای بر سربرجام دارند و چه کسانی که بر سر مانعسازی برای برجام تشکیل جلسه میدهند، حقوق فوقالعاده و حق مأموریت دریافت میکنند و روز به روز زندگیشان بهتر میشود.
وی ادامه داد: البته کاسبان تحریم اوضاعشان بسیار بهتر است؛ آنها کسانی هستند که راضی میشوند نفت ایران را به نصف قیمت قاچاق کنند و موقعیت خودشان را ارتقا ببخشند در صورتی که این مردم هستند که با کاهش ارزش پول ملی، ادامه مسدود شدن منابع کشور و افزایش هزینههای تولید و مصرف ضرر میکنند و همه این بارها بر دوش مردم است.
این نماینده پیشین مجلس با اشاره به اینکه در تصمیمگیری درباره احیا برجام هرچه بیشتر تعلل صورت گیرد، مردم ضرر میکنند، عنوان کرد: اعتقادم بر این است دولت آقای بایدن با دولت آقای ترامپ فرق دارد، یک عزم جدی در دولت او وجود دارد برای اینکه مسائل هزینهساز را از سیاست خارجیاش بردارد و مانع از این شود که محافظهکاران در داخل آمریکا هزینههایی را به دولت این کشور تحمیل کنند که برجام یکی از این هزینهها است، بنابراین دولت بایدن به دنبال رفع این مشکلها است.وی ادامه داد: در اواسط مرداد که دولت جدید تشکیل میشود، تمام وقت رئیسجمهور و کابینهاش صرف اموری همچون معرفی وزرا، برگزاری جلسات رای اعتماد و بعد از آن معرفی تیمهای جدید مذاکرهکننده و اعلام راهبردها میشود در صورتی که هر روزی که بگذرد، فشار بیشتری روی دوش ملت ایران وارد تحمیل میشود. من امیدوارم به آن روزی برسیم که نیازها و مشکلات و زجرهای ملت در تصمیمگیری سیاستمداران جایگاه نسبی پیدا کند.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰