کابینه رئیسی چگونه بسته می‌شود؟

گروه سیاسی: کابینه ابراهیم رئیسی چگونه بسته می‌شود؟ این مهم‌ترین پرسشی است که در این روزهای سیاست ایران شنیده می‌شود زیرا می‌تواند به نوعی سرنوشت چهارسال آینده کشور را رقم بزند. رئیسی می‌گوید که سعی دارد با تکیه بر اصل شایسته‌سالاری و به دور از جناح‌بازی‌های سیاسی کابینه‌اش را چیدمان کند اما طیف‌هایی خاص از […]

گروه سیاسی: کابینه ابراهیم رئیسی چگونه بسته می‌شود؟ این مهم‌ترین پرسشی است که در این روزهای سیاست ایران شنیده می‌شود زیرا می‌تواند به نوعی سرنوشت چهارسال آینده کشور را رقم بزند. رئیسی می‌گوید که سعی دارد با تکیه بر اصل شایسته‌سالاری و به دور از جناح‌بازی‌های سیاسی کابینه‌اش را چیدمان کند اما طیف‌هایی خاص از اصولگرایان راضی به دولتی فراجناحی نیستند و گویا سهم خود را از رئیسی می‌خواهند.
محمد مهاجری، فعال سیاسی در این خصوص گفت: من یقین دارم که از نیروهای اصلاح‌طلب در کابینه آقای رئیسی حضور نخواهند داشت و اگر هم باشند در سِمت‌هایی فرعی خواهند بود که هیچ تأثیری در روند دولت ندارند؛ این هم صرفا یک احتمال است و بعید به نظر می‌رسد در همین حد هم اصلاح‌طلبان در دولت بعدی حضور داشته باشند.
او ادامه داد: بیشترین طیفی که برای حضور در دولت به آقای رئیسی فشار می‌آورد، جبهه پایداری است. آنها می‌خواهند مابازای کنار رفتن آقای جلیلی را دریافت کنند و از حالا شائبه معاون اولی جلیلی یا وزیر خارجه شدن او را مطرح می‌کنند تا بتوانند به آقای رئیسی فشار بالایی بیاورند که برای جلیلی جایگاه ویژه‌ای در نظر بگیرند و به نوعی جلیلی را به رئیسی تحمیل کنند.
او درباره اینکه رئیسی چه قدر تحت تأثیر نیروهای پایداری قرار می‌گیرد، بیان کرد: به هر حال اطرافیان آقای رئیسی بیشتر گرایش‌های پایداری دارند.
این فعال سیاسی درباره این سخن رئیسی که کابینه فراجناحی خواهد بود، اظهار کرد: آقای رئیسی حتی اگر خودش هم بخواهد کابینه‌ای معتدل تشکیل دهد، جبهه پایداری نمی‌گذارد و نیروهای پایداری سهمشان را از دولت می‌خواهند. آنها برای وزارت کشور، وزارت امور خارجه، وزارت اقتصاد، وزارت نفت، سازمان برنامه و بوجه، معاون اولی و رئیس‌دفتری برنامه‌ریزی کرده‌اند.
مهاجری در پایان در پاسخ به این پرسش که اگر رئیسی دست رد به سینه پایداری بزند، آیا این احتمال وجود دارد که پایداری‌ها به منتقدان دولت سیزدهم تبدیل شوند یا خیر، گفت: جبهه پایداری اگر نتواند پست‌های موردنظرش در دولت را به دست آورد، بازنده بزرگ سیاسی خواهد شد زیرا از یک‌سو نمی‌توانند اپوزیسیون دولت شوند چون اصلا این کار از سوی آنها معنا ندارد و از سوی دیگر راضی نمی‌شوند که هیچ سهمی از دولت نگیرند. به همین دلیل برای آنها بعد از پست نگرفتن از رئیسی وجود ندارد و اصلا نمی‌خواهند به چنین حالتی فکر کنند زیرا شرایط بسیار بدی برایشان به وجود می‌آید.