بزرگ‌ترین‌مجمع عمومی‌کارگران‌اعتصابی نفت درهفتشجان‌چگونه برگزار شد

گروه اقتصادی: با گذشت بیش از ۴۰ روز از آغاز بزرگترین و طولانی‌تری اعتصاب در حوزه کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، هنوز جمعیت بزرگی از آن‌ها به کار بازنگشته و خواستار اجرای کامل شروط خود برای کار شده‌اند.
کارگران اعتصابی همگی کارگران پروژه‌ای صنعت نفت و گاز کشور اشتغال دارند. پروژه‌هایی که از سوی کارفرمای مادر یا پیمان‌دهنده که شرکت ملی نفت و گاز کشور است به پیمانکاران محول می‌شود و آنان موظف هستند در مدت زمان تعیین شده در پیمان به عنوان مقاطعه‌کار پروژه را به پیشرفت مورد نظر کارفرمای مادر برسانند.

در چارت رده‌های شغلی صنعت نفت کشور اگرچه کارگران ارکان ثالث و مستمر نفت نیز با پیمانکاران طرف قرارداد هستند و مزد و مزایای خود را دریافت می‌کنند، اما به صورت مستمر برای کارفرما کار می‌کنند. کارگرانی که این روز‌ها در اعتصاباتی از پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های سراسر کشور تسویه حساب کرده و به اعتصاب پیوسته‌اند، غالباً بعد از پروژه شغل خود را از دست داده و بیکار می‌شوند. مدت زمان پروژه هرچه که باشد آن‌ها طی همین مدت قراردادکاری و مزد مشخصی دریافت می‌کنند.  

به گفته یک کارگر پروژه‌ای نفت کنگان؛ دستمزد کارگران پروژه‌ای درر سال جدید بدون قاعده افزایش می‌یابد. دو سال است که به علت افزایش دستمزد اندک مجبور به اعتصاب سراسری تا تامین نظر کارگران و انعقاد قرارداد مورد نظر کمپین‌ها هستیم.  

بزرگ‌ترین مجمع عمومی کارگری
کمپین کارگران پروژه‌ای نفت و گاز کشور با عنوان «کمپین ۲۰-۱۰» یا «کمپین ۱۴۰۰»، از سال گذشته کار خود را آغاز کرد. کارگران پروژه‌ای هیچ تشکلی ندارند؛ با اینحال این مسئله مانع آنها برای اتحاد نبوده است و توانستند در سال گذشته از طریق دست از کار کشیدن مزد‌های مورد نظر خود را به پیمانکاران تحمیل کنند و امسال نیز امید به پیروزی دارند. این در حالی است توافق مزدی کمپین برای گروه‌ها مختلف شغلی پروژه‌ای نفت و گاز از جوشکار، فیتر، فورمن گرفته تا نگهبان و راننده سایت نیز انجام شده است. در عینحال آن‌ها خواستار تغییر روز‌های کاری از ۲۴ روز به ۲۰ روز شده‌اند تا بتوانند ۱۰ روز دیگر را در کنار خانواده‌هایشان باشند. از آنجا که محیط کار دور از خانواده شرایط سختی را برای آنان رقم زده است، آن‌ها این مطالبه را نیز جزو شرط حیاتی خود از پیمانکاران طلب کرده‌اند.  

بسیار سخت می‌توان تصور کرد، چند ۱۰ هزار کارگری که امروز در اعتصاب هستند، چگونه این درجه از هماهنگی را بدون داشتن تشکل ایجاد کرده‌اند؟ اما این ظاهر ماجرا است طبیعاً آن‌ها مکانیزم‌های مختلفی را برای ایجاد حفظ هماهنگی در اعتصاب استفاده کرده‌اند. یکی از این مکانیزم‌های برگزاری جلسات مجمع عمومی در حین اعتصابات بوده است که یکی از اخیرترین و پرجمعیت‌ترین این مجامع عمومی روز یکشنبه، دهم مرداد ماه در بلوار مزار شهدا، اولین ورودی شهر هفتشجان در چهارمحال بختیاری برگزار شد. هفتشجان یکی از صنعتی‌ترین شهر‌های ایران است که شغل اغلب اهالی این منطقه جوشکاری است و در پروژه‌های نفتی کشر کار می‌کنند.

کدام شهرها مجمع برگزار کردند؟
اگرچه کارگران دست از کار کشیده و در محیط کار خود حاضر نیستند، اما در محیط زندگی به یکدیگر مرتبط هستند و امکان سازماندهی مجامع عمومی را دارند. اهداف برگزاری این دست جلسات مجمع عمومی که پیش از این نیز چندین بار در شهر‌های هفتشجان، ایذه، کرمانشاه، دهدز، مسجد سلیمان، اصفهان، آبادان، چغاخور و… برگزار شده بود، اعلام همبستگی با یکدیگر و دیگر صنعتگران در سراسر کشور، تاکید بر ادامه اعتصاب، تصمیم گیری‌ای برای ادامه مشکلات و طرح مشکلات و راهکار‌های موجود پیش پای کارگران.

با اینحال این دست مجامع عمومی که کارگران در پروژه‌های نفت و گاز کشور برگزار کردند، بدون حضور نمایندگانی از پیمانکاران برگزار شده است. کارگران غالباً تصاویری از آن‌ها تهیه کرده و در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی انتشار می‌دهند.مسئله‌ای که هر چه بیشتر می‌تواند توجه و تمرکز جامعه را بر اخبار و رویداد‌های کارگری در نفت و گاز کشور جلب کند. به ویژه از آنجا که بیش از ۴۰ روز از اعتصابات کارگران نفت و گار کشور می‌گذرد، این دست اجماع‌ها از هرگونه شک و تفرقه در تصمیم‌گیری‌های جمعی کارگران خواهد کاست. باید اذعان کرد آخرین مجمع کارگری در هفتشجان بسیار پرتعداد و پرجمعیت بوده و قرائت بیانیه و سخنرانی تعدادی از کارگران از جمله اقدامات و فعالیت‌های این مجامع بوده است. 
در ادامه تعدادی از تصاویر مجمع عمومی کارگران در روز یکشنبه دهم مرداد ماه را می‌بینید: 
…..
پیشتر در اواخر تیر ماه نیز کارگران در دیگر شهرها نسبت به برگزاری این مجامع اقدام کردند. یکی از این مجامع که با حضور شماری از کارگران برگزار شد، در شهر ایذه بود که تصاویر آن را در ادامه می‌بینید:
…..