پازل ۱۴۰۰ ایران؛ تکه هایی که رئیس جمهوری لاریجانی را نشان می دهد

حسام الدین شیخی – روزنامه نگار: آنچه که از انتخابات ۱۴۰۰ می توان برداشت کرد شاید چیزی شبیه به سال ۹۲ باشد، تکه ای از پازل سیاسی که می توانست در این دوره حضور بیابد اما حتی نامی از او برده نشد. در سال ۹۲ روحانی بر موج مطالبات اصلاح طلبان سوار شد و با تخریب کاندیدای رقیب در مناظرات توانست پیروز نبرد با قالیباف باشد. اینکه امروز محمدباقر قالیباف در انتخابات حضور ندارد می تواند دو دلیل داشته باشد، نخست اینکه ریاست یک قوه را از دست ندهد و دوم اینکه دوباره در معرض یک معرکه قرار نگیرد، معرکه ای که در آن در مقابل تسلط علی لاریجانی توان عرض اندام ندارد و حالا چه کسی می تواند جای او را پر کند تا علی لاریجانی از سد او بگذرد؟ به هر حال هر کدام از کاندیداهای موجود در مناظرات در مقابل علی لاریجانی قرار بگیرند به سرنوشت قالیباف در مقابل حسن روحانی دچار می شوند. علی لاریجانی در حالی پا به عرصه انتخابات گذاشت که از دو سال پیش برای آن برنامه ریزی کرده است و در نخستین صحبت های آن اشاره به تجربه های ناموفق و امتحان پس داده دیگر کاندیدا ها داشت. همین امر با توییت ها و آن کلیپ لحظه ثبت نام در وزارت کشور نشانگر این است که با دست پر به میدان آمده است.

علی اردشیر لاریجانی علاوه بر حامیان خود با تکیه بر آرای نمایندگان ادوار و حتی نمایندگان کنونی و تسلط در سخنرانی خود وارد انتخابات شده است، کما اینکه نیم نگاهی هم به آرای مردمی که نمی خواهند به سید ابراهیم رئیس‌الساداتی رای دهند نیز دارد.

با این حال به اعتقاد نگارنده علی لاریجانی در سال های گذشته نشان داده است که یک سیاستمدار قابل اعتماد که در مدیریت از سخنرانی تا کنترل وضعیت های مختلف توانمند است و همین امر او را از دیگر کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری قرن جدید متمایز می کند.

اگر تکه های پازل انتخابات ۱۴۰۰ ایران را کنار هم بگذاریم تصور می رود علی لاریجانی بیش از بقیه در حد و اندازه های یک رئیس جمهور حاضر شده چراکه در شرایط موجود کشور فقط یک سیاستمدار واقعی می تواند اوضاع را کنترل کند، سیاستمداری که تجربیات بسیاری در حوزه های مختلف اجرایی و برنامه ریزی کلان دارد و تنها کسی است که می تواند زیر و بم سیاسی کشور را یکپارچه کند.

با این حال روندِ تغییر در انتخابات همواره دستخوشِ کشمکش مناظرات انتخاباتی بوده و کلیدواژه هایی که می توانند مردم را به پای صندوق های رای بیاورند. همچنان منتظر باید بود …