دگم‌اندیشی ارتباطی و رقابت آزاد

به گزارش ایسنا، محمدصادق جوادی‌حصار در ادامه یادداشت خود در روزنامه «اعتماد» نوشت: باید توجه داشت، یکی از اهرم‌های اصلی رشد و توسعه چه به صورت فردی و چه اجتماعی، رقابت سالم و برابر است. اگر قرار باشد، اُلمپین‌های ایرانی تنها بین خودشان رقابت کنند و فضایی فراهم نشود تا استعدادهای ایرانی با سایر استعدادهای جهانی رقابت کنند و خود را محک بزنند، هرگز کسی متوجه نخواهد شد که جایگاه ایرانیان در عرصه جهانی تا چه اندازه است. در عرصه تکنولوژی، فناوری‌های نوین علمی و پژوهشی، مسائل هسته‌ای، نانوتکنولوژی و… نیز همین روند حاکم است. اساسا برای رشد در هر عرصه‌ای چاره‌ای وجود ندارد، جز اینکه در یک عرصه بین‌المللی با حضور قدرت‌های جهانی رقابت انجام شود تا قدرت هر گروه و کشوری محک بخورد. به عنوان نمونه در عرصه رقابت است که مشخص می‌شود، صنعت خودروسازی ایران در چه جایگاه جهانی قرار دارد و تا چه اندازه از علم و تکنولوژی روز عقب مانده است.

در حوزه‌های سیاسی و حاکمیتی نیز ایران نیازمند چنین اتمسفر رقابتی است. فضای رقابت سیاسی در داخل کشور باید آزاد، عادلانه و فراگیر باشد تا ایران بتواند، الگوی حاکمیتی خود را به عنوان الگویی شایسته به جهانیان عرضه کند. اینکه فضای آزاد رقابت‌های سیاسی بسته و از انواع و اقسام روش‌های مشروع و نامشروع برای حذف رقبا، بهره گرفته و با تیغ تیز نظارت استصوابی رقیب از میدان به در شود جز اینکه ایرانیان را از اصلاح وضعیت از طریق روش‌های مسالمت‌آمیز و صندوق‌های رای ناامید کند، کمکی به کشور در مسیر رشد و پیشرفت نخواهد کرد. یکی از گزاره‌هایی که ایران همواره روی آن ادعا دارد، هماوردی سالم و عادلانه با سایر کشورها در امور گوناگون است. جوان ایرانی باید بتواند از آوردگاه اطلاعات مختلف، دانش‌های نوین و حتی هرزه‌نگاری‌های عبث و بیهوده در فضای مجازی به سلامت عبور کند.

این مقوله نیازمند فرهنگ‌سازی و مهارت‌آموزی و گردش آزاد اطلاعات در جامعه است. بدون این آزادی، اساسا سلامت نفس و فرهیختگی معنا و مفهومی ندارد. بستن فضاهای ارتباطی نوین به این بهانه که ممکن است  ذهن و روان جوان ایرانی را تحت‌الشعاع قرار دهد، نه‌تنها باعث سلامت فکر، رفتار و روان جوان ایرانی نمی‌شود، بلکه فضای مسمومی را ایجاد می‌کند که از دل آن دشمنان کشور اقدام به صید فکر و اندیشه جوان ایرانی می‌کنند. این رویکرد که تمام راه‌ها باید بسته شود تا جوان ایرانی منحرف نشود، یک اشتباه بزرگ استراتژیک است. چگونه است، زمانی که جوان ایرانی برای تحصیل به کشورهای غربی می‌رود و در معرض انواع اقسام اطلاعات، فضاسازی‌ها، هرزه‌نگاری‌ها و…قرار دارد، آنقدر سعه صدر و عزت نفس دارد که خود را در شمایل یک فرد فرهیخته و صاحب‌نام و دارای ایده در بخش‌های گوناگون ملل توسعه یافته مطرح می‌کند، اما برخی در ایران به دنبال مسدودسازی اینترنت و فضای مجازی هستند تا به‌زعم خود از انحراف نسل‌های گوناگون کشور جلوگیری کنند. آیا در غرب هم کسی تلاش می‌کند، اینترنت و فضای مجازی را محدود کند یا رقابت‌های سیاسی و مدیریتی را مسدود سازد؟ باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی و فرهنگ‌سازی کرد که افراد، خود، سره را از ناسره تشخیص دهند و بدون نیاز به ابزارهای سلبی، خودکنترلی داشته باشند. اگر کسی بخواهد از سایت‌ها و شبکه‌های ناسالم بهره ببرد، در اوج محدودیت‌ها نیز به این سمت سوق پیدا می‌کند.

اجرای طرح‌هایی از جنس طرح صیانت جز اینکه سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه کشور در حوزه کسب و کارهای آنلاین و مجازی را در مسیر اتلاف قرار دهد، کمک دیگری به کشور نخواهد کرد. رشد اخلاق و معرفت افراد از طریق روش‌های سلبی امکان‌پذیر نیست. اینکه به خاطر حاشیه‌سازی‌های یک عده معدود که اعتقادی به جمهوری اسلامی ندارند و از در دشمنی با ایران و ایرانی برآمده‌اند، تصمیم گرفته شود، اینترنت و فضای مجازی محدود یا مسدود شود، اشتباه محض است. این تصمیم جز اینکه به کسب و کار ملت و گردش آزاد اطلاعات ضربه وارد سازد، فایده دیگری ندارد. از قدیم گفته‌اند: «گنه کرد در بلخ آهنگری/ به شوشتر زدند گردن مسگری/» باید به نمایندگان مجلس یادآوری کرد که گردش آزاد اطلاعات برابر قانون اساسی ضروری است و نباید فضای دگم را در عرصه ارتباطی و اطلاعاتی برای مردم ایجاد کرد. اگر بازگشت طرح صیانت به صحن باعث شود تا نمایندگان پیگیر مطالبات مردم باشند باید از آن استقبال کرد، اما اگر آن را در راستای مسیری تازه برای ایجاد محدودیت در فضای مجازی اتخاذ کرده باشند، باید نسبت به تبعات آن نگران شد.

انتهای پیام