در آینده چه‌قدر از وقت خود را در دنیای متاورس سپری خواهیم کرد؟

به گزارش ایسنا، مهندس یزدان عباسی در نشست کارشناسی «بررسی چالش‌های سیاستگذاری در متاورس» که از سوی خانه خلاق و نوآوری قوه مقننه و با هدف تشریح فناوری‌های متاورس و بررسی چالش‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و قانونی این حوزه برگزار شد، گفت: طبق گزارش مؤسسه گارتنر، پیش‌بینی شده است که ۲۵ درصد از مردم جهان از سال ۲۰۲۶ روزانه حدود یک ساعت از وقت خود را در متاورس سپری خواهند کرد، چنان‌که هم اکنون به طور میانگین ۵۵ دقیقه در روز از وقت مردم به گشت‌وگذار در اینستاگرام سپری می‌شود.

عباسی با بیان اینکه هنوز برای صحبت یا قانون‌گذاری برای متاورس زود است، مبهم بودن دنیای متاورس را جذاب‌ترین بخش این فناوری عنوان کرد و افزود: شاید چیزی که درباره متاورس نسبت به بقیه فناوری‌ها جذاب‌تر باشد، این است که هنوز مشخص نیست چه چیزی است و می‌توان گفت همه چیزهایی که تاکنون در این باره گفته شده، متاورس نیست.

دکتر ابوالقاسم رجبی، پژوهشگر سیاست‌گذاری فناوری اطلاعات نیز با اشاره به آینده نقش فناوری‌های نوین در زندگی مردم، اظهار کرد: فناوری‌های متاورس می‌تواند در بطن زندگی ما جریان یابد، اگر ما در مواجهه با پیام‌رسان‌ها صرفاً با پیام روبرو هستیم و پیام ما به‌ازای خارجی ندارد، اما در متاورس با خلق کردن، یک Reverses Ontology (هستی‌شناسی معکوس) منحصربه‌فردی داریم. پیشرو بودن در فناوری‌های متاورس مهم است، چون می‌توانیم در آینده تأثیرگذار باشیم.

رجبی با اشاره به چالش‌های مواجهه با فناوری‌های نوین در کشور، گفت: مهم‌ترین چالش ما، کنارگذاشتن رویکرد تهدیدنگر و بررسی رویکردهای فرصت‌نگر است. چالش دوم این مسئله هست که چون ما صاحب این فناوری نیستیم، پس بایستی به سمت تنظیم‌گری در این حوزه برویم، از سویی دیگر برای تنظیم‌گری به‌صورت تخصصی قانون و قاعده نداریم. همچنین مسئله‌آموزش نیز در این حوزه می‌تواند تسهیلگر در ارتباطات باشد.

دکتر محسن رضایی صدرآبادی، مدرس دانشگاه و آینده‌پژوه اقتصاد فضای مجازی نیز با اشاره بر وجه تمدنی فناوری‌های نوین، خاطرنشان کرد: متاورس یک انقلاب و یک گام برای رسیدن به عصر تمدن فناوری و تمدن جدید است، سال‌های قبل معتقد به ایجاد عصر مجازی بودیم و حالا متاورس یک مرحله گذار است. در این زمینه گزاره‌های اصلی و اساسی وجود دارد که اگر دولت یا بخش خصوصی بدان توجه نکند، از اتفاقات جهان به‌شدت عقب می‌افتد و کشور، مردم، بخش خصوصی و همه ضرر خواهند کرد. اول اینکه فرصت‌ها و تهدیدها فی‌نفسه وجود ندارند، رفتار و طرز استفاده ما (حکومت، مردم، بخش خصوصی) از فناوری‌ها، شکل‌دهنده فرصت‌ها و تهدیدهاست.

به نقل از روابط‌عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، صدرآبادی با تاکید بر اینکه نباید دید منفی داشت و پس از آن قانون‌گذاری کرد، ادامه داد: نکته دوم بحث ورود یا عدم ورود حاکمیت است. مدل حکمرانی سنتی گلوگاهی مدل منسوخی است که در کشور ما دنبال می‌شود. مهم‌ترین مسئله نگاه و رویکرد دانشی است و تا زمانی که فکر و نگاه متعالی نشود، نمی‌توان پیشرفتی داشت. اگر بخواهیم قدرتمند باشیم بایستی به دنبال تغییروتحول باشیم. در این زمینه شناخت بازیگران جدید، باعث به‌وجودآمدن نقش‌های جدید می‌شود. نکته سوم اینکه بایستی به دنبال کسب قدرت باشیم و قدرت را بگیریم؛ سیاستگذاری بستگی به این دارد که چقدر آینده‌نگر باشیم. سیاست‌های کشور باید به سمت حمایت دولت از استارت‌آپ‌ها برود و دولت باید حمایت کند تا شرکت‌ها نیز در فضایی رقابتی به این کار وارد شوند. باید از شرکت‌های کوچک حمایت شود تا بتوانند وارد این فضا شده و به فعالیت بپردازند.

انتهای پیام