هیچ اطلاعی از برنامه‌های کاندیداها نداریم

گروه اقتصادی: همه شواهد و قراین حاکی از در دستور قرار گرفتن هرچه بیشتر سیاست‌های دست راستی است. اتاق‌ بازرگانی و اتاق ایران، پرچمدار این دست سیاست‌ها هستند که ظاهراً قرار است قانون کار و قانون تامین اجتماعی را به بهانه‌ی اصلاحات یا اصلاحات پارامتریک، مورد هجوم و حمله قرار دهند.

آیت اسدی (عضو کارگری شورایعالی کار و رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان قزوین) در این رابطه با تاکید بر اینکه کاندیداهای ریاست جمهوری باید برنامه‌های کارگری خود را روشن و شفاف بیان کنند، نسبت به این نوع سیاست‌های تعرضی هشدار می‌دهد و می‌گوید: همین امروز وضعیت معیشت و زیست کارگران در بدترین حالت ممکن است، با این سیاست‌ها اوضاع را خراب‌تر نکنید!

داده‌های نگران‌کننده در ارتباط با ابعاد وسیعِ «آسیب‌های اجتماعی»
اسدی می‌گوید: خرداد ۱۳۹۵ وزیر کشور گزارش محرمانه‌ای به مجلس ارائه داد؛ این گزارش به آسیب‌های اجتماعی اختصاص داشت و محرمانه بود و کامل منتشر نشد؛ اما برخی بخش‌های آن به رسانه‌ها درز کرد و موجب نگرانی بسیار شد؛ نگاهی اجمالی به این گزارش نشان می‌دهد که ابعاد آسیب‌های اجتماعی وحشتناک است؛ این گزارش می‌گوید ما یازده میلیون حاشیه‌نشین داریم؛ ۲۷۰۰ محله حاشیه‌نشین داریم؛ ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر بیکار در این مناطق داریم و در برخی جاها نرخ بیکاری بالای ۶۰ درصد است. این گزارش نشان می‌دهد که توزیع ثروت‌ها و امکانات به شدت نابرابر است؛ از سوی دیگر، براساس این گزارش، در سال ۱۳۹۵، بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار معتاد در کشور وجود دارد که اعتیاد عامل ۵۰ درصد طلاق‌هاست. اتهام ۶۰ درصد زندانیان کشور، مواد مخدر و موارد مربوط به آن است. دو میلیون و ۵۰۰ هزار زن سرپرست خانوار داریم و حداقل ۳۶ درصد ازدواج‌ها به طلاق ختم می‌شود.

این فعال کارگری با استناد به این داده‌های وحشتناک و نگران‌کننده می‌گوید: آقایان کاندیداها در ارتباط با این زمینه‌ها و این شاخص‌های نگران‌کننده نظر بدهند؛ بگویند چه برنامه مشخصی برای این آسیب‌های اجتماعی دارند و چطور می‌خواهند از صعود این ارقام وحشت آور جلوگیری کنند؛ برنامه مشخص بدهند که مردم بدانند چه می‌خواهند بکنند؛ برنامه‌هایی که با مشکلات مردم و شعار سال رهبری منطبق باشد.

مشکلات کارگران را از زبان فعالان صادق بشنوید، آن‌هایی که در میدان‌اند!
اسدی به لزوم رایزنی با تشکل‌های کارگری و فعالان صادق برای حل معضلات کارگران و بازنشستگان اشاره می‌کند و می‌گوید: به جای اینکه با افراد سیاسی یا جناح‌های دست راستی و نمایندگان سرمایه‌داران جلسه می‌گذارند، با تشکل‌های کارگری که برآمده از جامعه‌ی کارگری هستند و از بطن کارخانه‌ها و کارگاه‌ها بیرون آمده‌اند، جلسه بگذارند، نظرات کارگران را بشنوند؛ مشکلات جامعه کارگری و تولید را از زبان فعالان صادق کارگری بشنوند.

عضو کارگری شورایعالی کار با ابراز نگرانی نسبت به نظرات اتاق بازرگانی و حامیان آن‌ها می‌گوید: ما شاهد هستیم که در اتاق بازرگانی نظرات و پیشنهاداتی ارائه شده است که هیچ انطباقی با دردهای کارگران و بازنشستگان ندارد و با شعار سال نیز هیچ گونه همخوانی ندارد. نگران‌کننده است که کاندیداهای ریاست جمهوری در مقابل این نظرات و دیدگاه‌های تعدیلی، هیچ موضعی نگرفته‌اند، لااقل تا امروز هیچ واکنشی نشان نداده‌اند؛ همین مساله جامعه‌ی کارگری را دچار اضطراب و دغدغه‌ی بسیار کرده است.آیا کاندیداهای ریاست جمهوری با نظرات اتاق بازرگانی یا با طرح‌های اتاق ایران همسو هستند؛ اگر جز این است چرا نشست‌های مشترک برگزار می‌شود و چرا کاندیداها هیچ موضع‌گیری روشنی نمی‌کنند؟

چرا کاندیداها در مقابل سیاست‌های تعدیلی موضع نمی‌گیرند؟!
اسدی در پاسخ به این سوالات می‌گوید: ممکن است کاندیداها دارای برنامه مدونی نباشند چراکه اگر برنامه مدونی داشته باشند، در همان جلسات در مقابل تقاضاهای اعضای اتاق بازرگانی یا در سایر نشست‌ها به صراحت می‌گویند برنامه‌ی ما برای جامعه‌ی کار و تولید این است! پیشنهادات اتاق بازرگانی از همه نظر در تقابل با منافع کارگران و تولید است؛ توجه به تولید، توجه به بهره‌وری و نیروی کار است؛ چراکه نیروی کار، مهم‌ترین عامل بهره‌وری است؛ به جای این پیشنهاداتِ تعدیلی و دست راستی که حقوق کارگران و بازنشستگان را خدشه‌دار می‌سازد، باید نیروی فنی و حرفه‌ای را تقویت کنند، نیروی کار ماهر تربیت کنند؛ باید مزد را از ته جدول مزد کشورهای جهان، ده پله بالاتر بیاورند نه اینکه بیایند بگویند ما حاضریم مزد را به توافق دو طرف موکول کنیم. وقتی نرخ بیکاری ۶۰ درصد است و کارگر قدرت چانه‌زنی ندارد، چطور می‌تواند سر میز مذاکره بر سر دستمزد توافق کند؟! کارگر دستش خالی است و در چنین شرایطی، مزد توافقی یعنی همان استثمار کارگر منتها می‌خواهند استثمار را قانونی کنند!

رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار قزوین در ادامه می‌گوید: دوستان اتاق بازرگانی به جای اینکه برای جامعه‌ی کار و تولید برنامه بدهند و برای دستمزد و حقوق کار نقشه بکشند، به همان امور بازرگانی برسند، به این شکل که برنامه برای بازرگانی تولیدات ملی ارائه دهند؛ اینکه چطور می‌شود تولیدات داخلی را به بازارهای جهانی برد و نرخ صادرات صنعتی و تولیدی را افزایش داد. بگویند چطور می‌شود تولید داخلی را رقابتی کرد تا تولید بهبود بیابد نه اینکه با گرفتن ارز دولتی و رانت، کمر تولید را بشکنند و از سوی دیگر، با مشاوره‌های نادرست به کاندیداهای ریاست جمهوری، کارگران و بازنشستگانِ فقیر را فقیرتر کنند!

او ادامه می‌دهد: بنابراین کاندیداها اگر حمایت کارگران و جامعه‌ی کارگری را می‌خواهند، باید در مقابل این پیشنهادات و برنامه‌های ضد کارگری هوشیار باشند و برنامه‌های مدونی به نفع جامعه‌ی کار و تولید ارائه دهند. اجازه ندهند دیگران با نظرات نادرست، اقتصاد را به سمت سیاست‌های تعدیلی و حذف حقوق کارگران و کم درآمدها پیش ببرند.

هیچ اطلاعی از برنامه‌های کاندیداها نداریم!
اسدی اضافه می‌کند: با اینکه به انتخابات نزدیک شده‌ایم، من خودم به عنوان یک فعال کارگری که سال‌ها در بطن جامعه‌ی کارگری بوده‌ام و به عنوان یک فعال صنفی فعالیت کرده‌ام، هنوز هیچ اطلاعی از برنامه‌های کاندیداها برای کارگران و تولید و مسائل مرتبط از جمله بهبود معیشت، فنی و حرفه‌ای، بهره‌وری بنگاه‌های اقتصادی و غیره ندارم؛ هیچ برنامه‌ی مشخصی اعلام نکرده‌اند؛ فقط منادیان فقیرترسازی کارگران، هر روز یک برنامه دست راستی جدید ارائه می‌دهند و به نگرانی جامعه‌ی کارگری دامن می‌زنند!

به گفته وی، در صورتی می‌توانیم از بحران اقتصادی خارج شویم که برای تولید داخلی اهمیت قایل شویم؛ نگاه کلان دولت و زیرمجموعه‌های آن باید به گونه‌ای تغییر کند که تولید، تولیدکننده و کارگر در اولویت باشد.او تاکید می‌کند: با ماده و تبصره برای واردات، کمر تولید را شکسته‌اند؛ کشاورز تولید می‌کند، تولیدکننده با هزار زحمت تولید می‌کند، اما یکباره با واردات بی‌حساب و کتاب، کمر این‌ها را می‌شکنند! اگر کاندیداها می‌خواهند با اتاق‌ها و اتاق بازرگانی جلسه و نشست بگذارند، منعی ندارد؛ اتاق بازرگانی هم یکی از نهادهای اقتصادی است که در همه کشورها هم مشابه آن وجود دارد و ما برایشان احترام قائلیم اما نباید نظرات و پیشنهادات این اتاق‌ها و این افراد، اقتصاد را قبضه کند یا اینها بخواهند برای اقتصاد و جامعه‌ی کارگری نقشه بکشند و راهکارهای آن‌چنانی ارائه دهند. کاندیداها بیایند به صراحت بگویند چه برنامه‌ای برای کارگران و بازنشستگان فقیر و برای تولیدِ به زانو درآمده دارند!   

اسدی با تاکید بر لزوم ارائه برنامه مدون و ساخت‌یافته می‌گوید: این آقایان نیایند بگویند یارانه را چندبرابر می‌کنیم یا مشکل بورس را در ظرف مدت یک هفته حل می‌کنیم یا اقتصاد را به طرفه‌العینی گل و بلبل می‌کنم؛ بگویند مشکل مردم را چطور قرار است حل کنند یا چگونه می‌خواهند بر زخم‌های مردم کم‌درآمد  و تولید ورشکسته مرهم بگذارند!