علی دایی زیر ذره بین دیلی میل/ رونالدو به دنبال رکورد “شکارچی محوطه‌های جریمه”

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، ۱۵ سال پیش کمتر کسی فکر می‌کرد تقابل دو ستاره فوتبال جهان در جام جهانی آلمان سال‌ها بعد ادامه داشته باشد و این دو بازیکن برابر هم قرار گیرند.

کریستیانو رونالدو یکی از آنها بود. در دیدار برابر ایران او به پیروزی ۲بر صفر کشورش مقابل تیم علی دایی کمک کرد تا پرتغال به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی صعود کند. او در آن دیدار از روی نقطه پنالتی گلزنی کرد تا دوازدهمین گل ملی خود را به ثمر رسانده باشد.

دیگری علی دایی، مهاجم افسانه ای ایران بود که با ۱۰۹ گل در ۱۴۹ مسابقه، رکورددار بیشترین گل در بین تیم های ملی است. این رکورد یکی از معدود مواردی است که رونالدو تاکنون به آن نرسیده و با توجه به در پیش بودن یورو، می تواند به آن برسد.

دایی در دیدار برابر پرتغال برای ایران به میدان نرفت و در بازی آخر مقابل آنگولا که با تساوی یک بر یک به پایان رسید آخرین بازی خود را انجام داد.

زندگی حرفه ای دایی یک داستان جذاب است. نام او در قله لیست بلندبالایی از بازیکنانی است که بیش از سطح باشگاهی در صحنه بین المللی رونق داشتند. شکارچی محوطه های جریمه با توانایی بسیار بالای سرزنی، یکی از بازیکنانی بود که درخشش زیادی در رده ملی داشت.

برای دایی ساده نبود که به عنوان یک فوتبالیست بازی کند. پدرش اصلاً دوست نداشت که او این کار را انجام دهد تا اینکه وارد دانشگاه شد و به عنوان مهندس متالورژی آموزش دید اما مادرش مخفیانه به او کمک کرد تا استعداد فوتبال خود را گسترش دهد، بدون اینکه پدرش بداند.

دایی در سال ۱۹۹۸ به نیویورک تایمز گفت: من بدون لباس فوتبالم از خانه خارج می شدم و مادرم آن را برای من پنهان می کرد تا بتوانم بازی کنم.

او اولین بازی خود را در ایران در سال ۱۹۹۳ انجام داد و بلافاصله خود را به عنوان مهاجم کاربلد و گلزن به تیم های آسیایی معرفی کرد. در واقع فقط ۱۳ گل او به تیم های غیر آسیایی زده شده است. دقیقا همانطور که رونالدو هنگام بازی برابر جزایر فارو یا آندورا گلزنی می‌کند دایی نیز در برابر تیم هایی مانند نپال و سریلانکا بازی کرد.

اما داستان دایی به عنوان یک بازیکن بسیار جالب تر از این است. 

وی در یک سال تقویمی ۲۰ گل در سال ۱۹۹۶ برای ایران به ثمر رساند و با چهار گل مقابل لائوس در سال ۲۰۰۴ اولین کسی بود که تعداد گل‌های فوتبالی خود را ۳ رقمی کرد.

گل شماره ۸۴ شاید یکی از مهمترین گل‌ها باشد. این گل او را با رکورد فرانس پوشکاش برابر کرد ولی او به طرز جالبی دو بار این گل را به ثمر رساند.

ایران در نوامبر ۲۰۰۳ در ورزشگاه آزادی تهران به مصاف کره شمالی رفت و در نیمه دوم یک پنالتی گرفت. دایی گل زد و در میان تماشاگران یک هوادار یک ترقه را به زمین پرتاب کرد که به صورت بازیکن کره شمالی برخورد کرد.

کره شمالی کنار رفت و از انجام این بازی امتناع کرد و باعث شد داور مسابقه را نیمه تمام کند و ایران ۳ بر صفر برنده شود.

اما این بدان معنی بود که پنالتی دایی پاک شد و دایی دوباره ۸۳ گله شد. دایی هفته بعد از روی نقطه پنالتی در مسابقه مقابل لبنان در بیروت به گل شماره ۸۴ رسید.

در اواخر همان ماه در تهران دایی تنها گل بازی مقابل کویت را به ثمر رساند تا با ۸۵ گل زده در صدر جدول گلزنان رده ملی باشد.

دایی در بزرگترین بازی ای که برای ایران به ثمر رساند در جام جهانی ۱۹۹۸ مقابل ایالات متحده، گل نزد. این مسابقه “سیاسی‌ترین مسابقه تاریخ جام جهانی” اعلام شد و دلیل خوبی هم داشت.

روابط ایران و ایالات متحده از زمان انقلاب اسلامی تنش داشت و آیت الله خمینی رهبر ایران، ایالات متحده را به عنوان “شیطان بزرگ” دانسته بود.

ایالات متحده روابط دیپلماتیک خود را با ایران بعد از اشغال سفارت خود قطع کرده بود و سال بعدش هم از صدام حسین در جنگ علیه ایران حمایت کرد.

خوشبختانه تنش بین کشورها وارد زمین فوتبال نشد. به دایی و هم تیمی هایش هر کدام یک دسته گل رز سفید داده شد که نمادی از صلح در فرهنگ ایران بود.

به طرز باورنکردنی ایران بازی را با نتیجه ۲-۱ پیروز شد و دایی پاس گل دوم را به مهدی مهدوی کیا داد. این پیروزی همچنین ایالات متحده را از جام جهانی حذف کرد.

در همان تابستان، دایی در اروپا کار خود را انجام داد و از آرمینیا بیلفلد به بایرن مونیخ پیوست. 

او در طول فصل ۱۹۹۸-۱۹۹۸ در ۳۲ بازی فقط شش بار گلزنی کرد اما اولین بازیکن آسیایی شد که در لیگ قهرمانان بازی می کند.

هواداران چلسی شاید او را به یاد داشته باشند. دایی در یک مسابقه لیگ قهرمانان اروپا مقابل تیم آبی پوش دو گل به ثمر رساند که بازیکنانی مانند مارسل دسایی، جان فرانکو زولا و دیدیه دشان، سرمربی فرانسه را داشت.

او در سال ۲۰۰۷ بازنشسته شد؛ زمانی که در ایران بود و همراه با سایپا قهرمان لیگ ایران شد. او در آن فصل، بازیکن-مربی بود.

از آن زمان او مربیگری کرده است و حتی در مقطعی هدایت تیم ملی ایران را نیز بر عهده داشت.

با این حال دایی کاملا آماده رونالدو است تا رکورد خود را از دست رفته ببیند.

او در ماه نوامبر در گفت‌وگو با Tuttomercato در ایتالیا گفت: “من صمیمانه امیدوارم که کریستیانو رونالدو به رکورد گلزنی من در تیم ملی برسد. به هیچ وجه صدمه ای نخواهم دید. این افتخار واقعی برای من خواهد بود اگر یک بازیکن بزرگ این کار را انجام دهد. کریستیانو رونالدو نه تنها در زمان خودش بلکه در همه زمان ها یکی از بهترین بازیکنان است. او یک پدیده مطلق است. من مستقیماً به او تبریک می گویم اما ابتدا باید به این رکورد برسد.”

انتهای پیام