شاعری که آبرو به ثروت دنیا نداد

کلمه نیوز_ «پویا محسنی» در یادداشتی به عنوان «شاعری که آبرو به ثروت دنیا نداد» به پایگاه خبری کلمه نیوز آورده است؛

شگفتا! وقتی که بود نمی دیدم ، وقتی می‌خواند نمی شنیدم ، وقتی دیدم که نبود ، وقتی شنیدم که نخواند و اکنون تو با مرگ رفته‌ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفسی گامی به تو نزدیک تر شوم و چه خوب دکتر شریعتی حال امروز مرا بیان کرده است.

سخت است که در مورد کسی بنویسی که سالها مشوق تو برای نوشتن بوده است و امروز نیست و تو باید برای او بنویسی که سال‌ها قبل در مورد آزادی و آزادگی نوشته بود: آزاده‌ایم مایه خود کم نمی کنیم / سرویم و قد پیش کسی خم نمی کنیم / آبرو به ثروت دنیا نمی دهیم/ پیش طبیب خواهش مرهم نمی کنیم.

ابراهیم خان شجاعی در خوشنویسی و خطاطی فردی توانمند بود و اکثر آثار وی کتابت اشعار خود بود وی جز بزرگانی بود که هیچ وقت خود بزرگ پندار نبود و تواضع و فروتنی و محبت را از نیاکان خود به ارث برده بود.

ابراهیم خان شجاعی در دهه چهل و پنجاه از افراد و کارشناس های اولیه اداره مبارزه با مالاریا بود که در خاطرات خود آورده است ” در روستاها با پای پیاده برای درمان – واکسن – یا سمپاشی یک خانوار چند ساعت پیاده در کوه می رفتیم و حتی شب ها فقط در گلیم می خوابیدیم ، در آن زمان برای ما سرما و گرما معنا نداشت ، راه و زمستان در بارندگی و شُل گِل با موتور و سرما چه هنگامه ای بود ولی امیدوارم از کارمان سر بلند بیرون آمده باشیم که در این راه جز خدمت به مردم چشم داشت دیگری نداشتیم ” و یا در دفتر خاطرات کسی که امروز در استان از جمله مدیران و طرح کاد را در شبکه بهداشت می گذرانده و بازیگوشی های نوجوانی باعث می‌شود خیلی دل به کار ندهند نوشته بود:

“فرخنده آن کسی که شب از کار روز خویش
شرمنده نیست در بر وجدان خویشتن”

شجاعی عضو انجمن ارمغان بود و برخی از اشعارش در مجموعه فروغ اندیشه منتشر شده است و این اواخر کمتر از یک چهارم حاصل عمرش در کتابی مجوز چاپ گرفت و بیشتر اشعارش شامل تیغ سانسور شد که برخی نمی دانند اینها که رد می کنند و مجوز نمی دهند حاصل عمر شاعر و نویسنده ای است.

مرحوم ابراهیم خان شجاعی یکی از سرمایه دارترین افرادی بود که می شناختم چرا که پیش طبیب خواهش مرهم نمی کرد و شاعری بود که آبرو به ثروت دنیا نداد.