گردشگری شهری

جوهر برنامه ریزی و مدیریت گردشگری شهری، شناسایی منابع و عوامل موثر در توسعه ی گردشگری و استفاده بهینه و پایدار از آن هاست که در راستای تامین نیازهای فراغتی عامه شهروندان و بازدید کنندگان در مقیاس محلی ملی و فراملی به کار میرود. بنابراین محورهای اصل برنامه ریزی و مدیریت گردشگری شهری به تعیین سلسله مراتب برنامه ریزی و گردشگری شهری، تعیین مقیاس برنامه ریزی شناسایی عوامل اصلی موثر در توسعه گردشگری شهری و تدوین سیاست ها و روش های نگهداری ظرفیت منابع گردشگری مربوط میشود که در این میان مدیریت شهری نقش بسیار مهم و موثری را در ایجاد هماهنگی و تعامل در این نهاد موثر برعهده خواهد داشت. درحال حاضر وظایف برنامه ریزی و مدیریت توسعه ی گردشگری درکشور درسطح های گوناگون محلی ملی و فرا ملی بر عهده نهادهای مختلفی است که هر یک دارای ساختار بخشی اند و از این نظر اقدامات آن فاقد هماهنگی و همکاری لازم است. با توجه به نبود یک رویکرد جامع و مدیریت یکپارچه در سیاست های کلان توسعه گردشگری در کشور می توان گفت که هنوز جایگاه گردشگری شهری در نظام برنامه ریزی توسعه و عمران به درستی تعریف و تبیین نشده است. به طور کلی میتوان مشکلات بنیادی در توسعه گردشگری شهری را فقدان رویکردی جامع و هماهنگ در توسعه گردشگری شهری در مقیاس محلی و بین المللی، ناهماهنگی میان نهادهای شهری، زیست محیطی، گردشگری و میراث فرهنگی، نقش کم رنگ دولت و شهرداری ها در توسعه گرشگری شهری، نقش ضعیف برنامه ریزی شهری و منطقه ای در تامین زیرساخت ها و تسهیلات گردشگری شهری، نارسایی و ناهماهنگی در قانون ها و تشکیلات اجرایی توسعه گردشگری شهری، حضور کم رنگ بخش خصوصی و ضعف مشارکت در زمینه ی گردشگری شهری و نیز کافی نبودن آموزش تبلیغ و اطلاع رسانی برشمرد.

به قلم احسان حیدریان