لزوم جلب مشارکت جوامع محلی در حفاظت از زیستگاه‌های حیات وحش

یوسف یوسفی اظهار کرد: سرشماری حیات وحش، با هدف برآورد جمعیت حیات وحش، بررسی وضعیت حفاظتی گونه‌های تحت حفاظت، تعیین ترکیب جنسی گونه‌ها، آگاهی از وضعیت زیستگاه، اطلاع از زاد و ولد حیات‌ وحش و مقایسه آمار جمعیتی نسبت به سال‌های قبل انجام می‌شود.

وی اظهار کرد: محیط بانان هر منطقه، کارشناسان حیات وحش و پرسنل اجرایی یگان حفاظت محیط زیست، متخصصین و جمعی از دوستداران حیات وحش در گروه‌های ۲ یا ۳ نفره در مسیرهای مشخص در زیستگاه‌ها گونه‌ها حرکت کرده و گونه‌های مشاهده شده را در فرم‌های مربوطه ثبت می‌کنند و روش سرشماری به صورت مشاهده مستقیم است.

یوسفی اضافه کرد: آمار و اطلاعات به دست آمده از سرشماری پستانداران شاخص و علف خواران به صورت سالانه مبنای برنامه ریزی و ارتقای سطح حفاظت قرار می گیرد و همچنین می تواند برای پروژه های دانشجویی و تحقیقات محققان در حوزه تنوع زیستی و حیات وحش استفاده شود.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مرکزی ضمن تاکید بر لزوم جلب مشارکت جوامع محلی در حفاظت از زیستگاه‌های حیات وحش، اظهار داشت: سازمان محیط‌ زیست هم از لحاظ بودجه و هم از نظر منابع انسانی دچار محدودیت‌هایی است، بنابراین با وجود این که طبق قانون، وظیفه حاکمیتی حفاظت از مناطق چهارگانه برعهده سازمان محیط‌زیست است، جلب مشارکت عموم مردم بخصوص جوامع بومی حاشیه زیستگاه‌ها، یکی از راهکارهای نوین حفاظت از حیات وحش محسوب می‌شود، و باید بسترهای قانونی حفاظت مشارکتی یا همان جلب مشارکت شهروندان در حفاظت از زیستگاه‌ها فراهم شود.

وی تصریح کرد: در حال حاضر مبانی قانونی جلب مشارکت شهروندان در حفاظت از زیستگاه‌های حیات وحش در کشورمان کامل نیست و حتما نیاز به اصلاح قوانین وجود دارد و یکی از اهداف اصلی سازمان محیط‌زیست از ارائه لایحه حفاظت و بهره‌برداری پایداراز حیات وحش ، اصلاح و تکمیل این بسترهای قانونی بوده و تمام جنبه‌های جلب مشارکت عموم مردم در امر حفاظت از زیستگاه‌ها و حیات وحش در این لایحه دیده شده است.

یوسفی در ادامه بیان داشت : سازمان حفاظت محیط زیست طی سال‌های اخیر بخش زیادی از ظرفیت خود را بر ارائه آموزش به شهروندان برای صیانت و حفاظت از محیط زیست گذاشته است و از طریق طرحهای آموزشی مختلف زمینه ساز گسترش و تسری فرهنگ محیط زیستی شهروندان شده است.

وی گفت: با این حال بدیهی است این آموزش‌ها بویژه در جوامع محلی و ساکنین محدوده‌های تحت مدیریت و یا در حاشیه این مناطق باید با جدیت بیشتری پیگیری شود.و با توسعه دانش و با بهره گیری تکنولوژی به روزو هوشمند سازی مناطق تحت مدیریت موقعیت و فضای بهتری برای حفاظت از حیات وحش فراهم کرد.