«برکینگ بد» بهترین سریال هزاره سوم شد

گروه فرهنگی: منتقدان «برکینگ بد» را به عنوان بهترین برنامه تلویزیونی قرن بیست و یکم انتخاب کردند.به گزارش ورلد آف ریل، در ۲۵ سال گذشته تلویزیون با تغییرات زیادی روبه رو شده و بحث اصلی هم سر این بوده که واقعاً برنامه تلویزیونی باید چگونه باشد و فاصله‌اش با سینما چیست؟ با ظهور سریال «سوپرانوها» […]

گروه فرهنگی: منتقدان «برکینگ بد» را به عنوان بهترین برنامه تلویزیونی قرن بیست و یکم انتخاب کردند.به گزارش ورلد آف ریل، در ۲۵ سال گذشته تلویزیون با تغییرات زیادی روبه رو شده و بحث اصلی هم سر این بوده که واقعاً برنامه تلویزیونی باید چگونه باشد و فاصله‌اش با سینما چیست؟ با ظهور سریال «سوپرانوها» بحث در حد سینما بودن تلویزیون مطرح شد و از آن زمان این سوال همچنان مطرح است و پاسخ‌های بسیار متفاوتی هم به آن داده می‌شود.
 

بسیاری از فیلمسازان درجه یک، سینما را فراتر از تلویزیون خوانده‌اند که جوئل کوئن، وس اندرسون و کوئنتین تارانتینو از جمله آنها هستند و در عین حال رسانه‌ معتبری چون «کایه دو سینما» یک سریال را به عنوان بهترین فیلم دهه ۲۰۱۰ انتخاب کرد.

اکنون «راتن تومیتوز» از بی‌شمار منتقد؛ در واقع از هزاران نفر، سوال کرده که بهترین برنامه‌ تلویزیونی در ۲۵ سال گذشته کدام بوده و جای تعجب نیست که نام تحسین‌برانگیزترین سریال‌ها مطرح شود و «برکینگ بد»، «مدمن»، «وایر» و «سوپرانوها» که استانداردهای طلایی درام‌های تلویزیونی را دارند در این فهرست جای بگیرد.بهترین برنامه‌های تلویزیونی ۲۵ سال اخیر به انتخاب منتقدان چنین بوده‌اند:
۱. «بریکینگ بد»
۲. «سوپرانوها»
۳. «وایر»
۴. «مد من»
۵. «جانشینی»
۶. «بازماندگان»
۷. «بازی تاج و تخت»
۸. «تویین پیکز: بازگشت»
۹. «لاست»
۱۰. «شش فوت پایین»
۱۱. «فلی بگ»
۱۲. «تد لاسو»
۱۳. «بهتر است با سول تماس بگیرید»
۱۴. «بوجک سوارکار»
۱۵. «زیاد ذوق زده نشو»
۱۶. «آتلانتا»
۱۷. «چیزهای عجیب وغریب»
۱۸. «خانم میزل شگفت انگیز»
۱۹. «دفتر»
۲۰. «بال غربی»
۲۱. «آمریکایی ها»
۲۲. «پارک ها و تفریحات»
۲۳. «پیشرفت متوقف شده»
۲۴. «دیده بانان»
۲۵. «چرنوبیل»

در ماه‌های اخیر نوشته‌های زیادی منتشر شد که بر این باور بودند «جانشینی» آخرین نفسی بود که «تلویزیون با پرستیژ» کشید و منتقدان نیویورک تایمز، واشینگتن پست، فایننشال تایمز، نیو ریپابلیک، گاردین و فوربس بر آن تاکید گذاشتند.

«جانشینی» را می‌توان پایان دورانی دانست که با «سوپرانوها» آغاز شد و ۲ دهه به طول انجامید. به نظر می‌رسد چرخه رونق تلویزیون از بین رفته و استریمرها بیشتر به دنبال برنامه‌های محافظه‌کارانه‌تر و کمتر تجربی هستند و اتکای آنها بیشتر بر فرمول‌ها و الگوریتم‌های موفقیت است.