نویسنده مشترک آنی هال وودی آلن از دنیا رفت

بریکمن نویسنده موزیکال‌های برادوی مانند «پسران جرسی» و «خانواده آدامز» هم بود و پس از آن به ساخت فیلم‌های شخصی خود روی آورد.بریکمن بیش از همه برای همکاری با وودی آلن در نوشتن ۳ فیلم از پرشورترین فیلم‌های این کارگردان به یاد آورده می‌شود. فیلمنامه بریکمن و آلن برای «آنی هال» به یکی از فیلمنامه‌های پر نقل قول و به یاد ماندنی تبدیل شد و جوایز متعدد دیگری را علاوه بر اسکار فیلمنامه اصلی دریافت کرد.

راجر ایبرت در سال ۲۰۰۲ در قدردانی از این فیلمنامه نوشت: «آنی هال» بیش از هر فیلم دیگری برای برنده شدن اسکار بهترین فیلم، از شوخ طبعی و ارجاعات فرهنگی بهره برده است.بریکمن و آلن اولین بار سال ۱۹۷۳ در نوشتن فیلمنامه «خواب‌آلود» با هم همکاری کردند که یک کمدی علمی-تخیلی درباره آمریکای توتالیتر قرن بیست و دومی است و شخصیت اصلی داستان، مردی قرن بیستمی و صاحب یک فروشگاه مواد غذایی است که از عمل جراحی زنده بیرون نمی‌آید و پزشکان به سرعت او را منجمد می‌کنند و ۲۰۰ سال بعد وی بیدار و در نقش یک خدمتکار روباتی ظاهر می‌شود تا برای سرنگونی دولت اقدام کند.

«آنی هال» (۱۹۷۷)، رمان عاشقانه برنده اسکار درباره شخصیت‌های شهری روان رنجور، دومین پروژه مشترک آنها بود. دو فرد مجرد باهوش، ناایمن و شوخ در یک باشگاه تنیس منهتن ملاقات می‌کنند، آگاهانه همراه می‌شوند، با شرکت در جلسات روان‌درمانی خود را می‌سنجند و درباره این که آیا لس‌آنجلس فراتر از رستگاری است، اختلاف نظر دارند. این فیلم برنده چهار جایزه بهترین فیلم، بهترین بازیگر زن (دایان کیتون)، بهترین کارگردانی (وودی آلن) و بهترین فیلمنامه اسکار شد.

این ۲ سپس فیلمنامه «منهتن» (۱۹۷۹) را نوشتند؛ یک کمدی رمانتیک سیاه و سفید معاصر که آن زمان به عنوان نامه‌ای عاشقانه به نیویورک از آن استقبال شد. فیلمنامه این ۲ برای «منهتن» نیز نامزد اسکار شد و اگرچه رابطه شخصیت ۴۲ ساله فیلم با دختری ۱۷ ساله با انتقاد مواجه شد، اما دیالوگ‌ها آنها که مملو از مشاهدات صمیمانه بود، توجه زیادی برانگیخت. این شخصیت در جایی از فیلم می‌گوید: من فکر می‌کنم مردم باید تا آخر عمر با هم جفت بمانند، مثل کبوترها یا کاتولیک‌ها.
«منهتن» برنده جایزه بفتا، جوایز فیلم و تلویزیون بریتانیا، برای بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه شد و در جوایز سزار که معادل اسکار فرانسه است، به عنوان بهترین فیلم خارجی انتخاب شد.

در مصاحبه‌ای با بنیاد انجمن نویسندگان در سال ۲۰۱۱، بریکمن از همکاری خود با آلن به عنوان «یک لذت تمام عیار که موجب تغییر زندگی‌اش شد» یاد کرد.در مصاحبه‌ای که یکشنبه در مراسم درگذشت وی برگزار شد، آلن از روزهای که با بریکمن گذرانده بود و زمانی که با هم کار می‌کردند یاد کرد و گفت در اواسط دهه ۷۰ این ۲ دقیقا روبه روی هم در خیابان پنجم زندگی می‌کردند.

وودی آلن گفت: او معمولاً صبح می‎‌آمد. چیزی نمی‌نوشتیم و فقط درباره اینکه صحنه‌ها و شخصیت‌ها چه خواهند بود، صحبت می‌کردیم. به تدریج، پیش نویس‌ها کامل می شدند.بریکمن که در ریودوژانیرو به دنیا آمد، در بروکلین بزرگ شد و قبل از شروع حرفه نویسندگی تلویزیونی در گروه‌های نمایش محلی بازی کرد. او کارگردانی ۳ فیلم را در کارنامه داشت که فیلمنامه هر ۳ را خودش نوشته بود.
وی سال ۲۰۰۶ توسط انجمن نویسندگان تجلیل شد و در مصاحبه‌ای گفت کمی پشیمان است چون اگر به لس‌آنجلس نقل مکان می‌کرد، ممکن بود حرفه ای متفاوت داشته باشد و شاید فیلم‌های بیشتری کارگردانی می‌کرد.وی افزوده بود: اما من بر اساس افرادی که از ناهار خوردن با آنها بدم نمی‌آیند، زندگی‌ام را انتخاب کرده‌ام و در بیشتر موارد این کار نتیجه درستی داشت.