توپ طلای روبرتو باجو در سال ۱۹۹۳

به گزارش ایسنا، روبرتو باجو ۱۸ فوریه سال ۱۹۶۷ در کالدونیو در شمال شهر ویچنزا متولد شد. روبرتو بعد از ۵ فرزند خانواده جیانا، والتر، کارلا، جورجو و آنه ماریا، ششمین فرزندی بود که در این خانواده به دنیا آمد. از همان بچگی عاشق فوتبال بود. همیشه به فوتبال فکر می‌کرد و زندگی بدون فوتبال را نمی‌خواست. “روبی” ۹ ساله بود که فوتبال خود را آغاز کرد و تصمیم بزرگی در زندگی خود گرفت. در پایان یک بازی آنتونیو مورا او را دید و برای ملحق شدن به تیم ویچنزا در سری C از روبرتو دعوت کرد تا امیدهای باجو برای رسیدن به اهداف بزرگش بیشتر شود.

بازی‌های خوب باجو در ویچنزا بسیاری از سران این تیم را تحت تأثیر قرار داد. او با درخشش، به تیم ملی زیر ۱۶ سال ایتالیا دعوت شد تا در رده ملی هم خودش را مطرح کند. در فوتبال فقط به موفقیت فکر می‌کرد. بازی‌های خوب باجو در فصل ۸۵-۱۹۸۴ در سری C باعث شد تا ویچنزا به سری B صعود کند. روبرتو در آن فصل در ۲۹ بازی ۱۲ گل به ثمر رساند تا نشان دهد گلزنی قهار است. صعود آنها به سری B باعث رفتن باجو به سری A همراه با فیورنتینا شد.

او نخستین فصل حضورش در فیورنتینا را به آرامی سپری کرد اما در ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۶ انفاقی تلخ برای باجو افتاد. او در بازی مقابل سمپدوریا از ناحیه زانو مصدوم شد و ادامه‌ فصل را از دست داد. بعد از به دست آوردن شانسی بزرگ برای نشان دادن استعدادهایش دوباره مصدوم شد و نتوانست بازی کند. باجو اولین گلش در سری A را در ۱۰ مه سال ۱۹۸۷ برابر ناپولی به ثمر رساند تا با روحیه‌ای بهتر به کار خود ادامه دهد. همه چیز خوب پیش می‌رفت. روبرتو باجو در فصل بعد ۹ گل به ثمر رساند. او در نوامبر ۱۹۸۸ به تیم ملی ایتالیا دعوت شد تا در رم برابر هلند به میدان برود.

او در ادامه فصل، ۱۷ گل در ۳۲ مسابقه به ثمر رساند. باجو قرار بود یک یا دو هفته بعد از پایان فصل، جشن عروسی خود را با آندرینا برگزار کند.

فیورنتینا با بدشانسی محض نتوانست در آن سال به بازی‌های جام یوفا راه یابد تا باجو در حسرت بازی های اروپایی بماند. سال بعد مهم‌ترین حادثه زندگی باجو شکل گرفت؛ انتقال روبرتو به یوونتوس باشگاه بزرگ ایتالیایی در ازای ۵.۷ میلیون پوند که مبلغی بی سابقه به حساب می آمد. این انتقال باعث خشم هواداران تیم شهر فلورانس شد تا آنها به خاطر از دست دادن باجو راهپیمایی عظیمی را در خیابان‌ها برگزار کنند.

حضور باجو در جام‌جهانی ۹۰ افتخاری دیگر برای او به حساب می‌آمد. بعد از نتایج ضعیف ایتالیا در دیدارهای ابتدایی سرمربی لاجوردی‌پوشان تصمیم گرفت از زوج اسکیلاچی – باجو استفاده کند. این دو مهاجم مقابل چکسلواکی در ترکیب ثابت قرار گرفتند و باجو بهترین گل را در این مسابقات به ثمر رساند.

ایتالیا در نیمه نهایی به مصاف آرژانتین رفت؛ یکی دیگر از تیم‌های مدعی جام. در این بازی باجو از ابتدا در ترکیب ایتالیا قرار نگرفت. سرمربی لاجوردی‌پوشان خستگی روبرتو را یکی از دلایل نیمکت‌نشینی او اعلام کرد. این در حالی بود که ایتالیا با شکست در ضربات پنالتی مقابل آرژانتین در نهایت به مقام سوم رسید.

باجو بعد از فراموشی خاطرات تلخ جام جهانی شروع خوبی را با یوونتوس تجربه کرد؛ ۱۴ گل در ۳۳ مسابقه. باجو در آن سال با تولد اولین فرزندش در دومین روز دسامبر، فصل خاطره انگیزی را پشت سر گذاشت. او در فصل بعد نیز در ۳۲ بازی ۱۸ گل برای بیانکونری به ثمر رساند تا قدرت گلزنی خود را به همه نشان دهد. فصل ۹۳-۱۹۹۲ بهترین فصل حضور باجو در یوونتوس بود. او همراه با یووه توانست در بازی های اروپایی شرکت کند و در ۹ مسابقه ۶ گل به ثمر برساند تا همراه با یوونتوس برای اولین بار قهرمانی در جام باشگاه های اروپا را تجربه کند؛ افتخاری بزرگ برای بازیکن افسانه‌ای ایتالیا.

باجو توانست به رکورد ۱۰۰ گل در سری A دست یابد و در همان سال از سوی فیفا به عنوان برترین فوتبالیست جهان انتخاب و برنده توپ طلا شد.

باجو قبل از آغاز جام جهانی ۱۹۹۴ در ماه می با تولد دومین فرزندش جشن دیگری گرفت تا روزهای خوبش در فوتبال جهان به یادماندنی‌تر از قبل شود. ماتیا فرزند دوم باجو زمانی به دنیا آمد که پدرش بهترین بازیکن فوتبال جهان شناخته شد.

در جام‌جهانی ۱۹۹۴ گل‌های زیبای باجو و موهای دم‌اسبی‌اش طرفداران زیادی برایش آورد اما در بازی نیمه نهایی آسیب جدی دید تا پزشکان به او اجازه بازی در فینال مقابل برزیل را ندهند اما او این مساله را قبول نکرد تا بار دیگر آسیب دیدگی‌اش را نادیده بگیرد و در آخرین دیدار جام‌جهانی حاضر شود. این تلخ‌ترین حادثه زندگی فوتبال باجو بود. ضربه پنالتی او به بالای دروازه برزیل رفت تا باجو بدترین لحظات زندگی‌اش را تجربه کند. همین کافی بود تا برزیل قهرمان جام‌جهانی ۱۹۹۴ شود. باجو سال‌ها بعد در مورد آن ضربه پنالتی به خبرنگاران گفت: آن توپی که به بالای دروازه زدم، دیگر هیچ وقت بازنگشت!

اما این پایان ناکامی‌های او نبود تا باجو در یوونتوس نیز با بی‌مهری‌های مسئولان این باشگاه روبرو شود. ۸ گل در ۱۷ مسابقه مسئولان یووه را به فکر خرید آلساندرو دل‌پیروی جوان و آینده‌دار انداخت. روبی تصمیم دیگری گرفت. او خواست که به یکی از تیم‌های اینتر یا میلان ملحق شود.

سرانجام باجو در ۶ ژانویه به روسونری ملحق شد. باجو حالا به فکر تجربه‌ای جدید در کنار میلان بود. این انتخاب بسیار بد بود زیرا او در ذهن فابیو کاپلو، سرمربی میلان تنها یک بازیکن جانشین بود. او در ۲۸ بازی لیگ تنها ۷ گل به ثمر رساند. روبی خیلی کمتر از گذشته بازی کرد تا بعد از جام‌جهانی روزهای سختی را پشت سر بگذارد.

در آغاز فصل بعد باجو کمی امیدوارتر شد. با بازگشت ساچی به میلان باجو تصمیم به ترک روسونری گرفت. او برای اثبات توانایی‌هایش تصمیم گرفت در ۱۸ جولای ۱۹۹۷ به تیم نه چندان مطرح بولونیا برود. او به کمک هم‌تیمی‌هایش کنت اندرسون سوئدی، ایگور کولیوانف روسی و فونتولان ایتالیایی توانست بار دیگر به روزهای اوجش بازگردد. او در سال ۱۹۹۸ تصمیم گرفت دوباره به سن‌سیرو بازگردد اما این بار به تیم رقیب یعنی اینتر ملحق شد.

با این همه بازیکنان بزرگی همچون رونالدو، باجو، ونتولا و زامورانو نتوانستند اینتر را به جایگاهی بالاتر از هشتمی برسانند. در شروع فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ با پیوستن کریستین ویری به اینتر باجو امیدوار شد که زوج خوبی را در کنار این بازیکن پدیده تشکیل دهد.

سرانجام باجو بعد از گذراندن دوران نه چندان درخشان همراه با اینتر به تیم برشا پیوست تا سال‌های پایانی فوتبالش را در آنجا سپری کند؛ جایی که نزدیک خانه‌اش ویچنزا بود. بازی‌های درخشان باجو همراه با این تیم رکوردی جدید را برای برشا به وجود آورد؛ حضور در سری A برای دو فصل متوالی. باجو در فصل ۰۴-۲۰۰۳ به عنوان بزرگ‌ترین بازیکن ایتالیایی لقب گرفت تا هیچگاه نامش از ذهن هوادارانش پاک نشود.

باجو در ۱۶ مه ۲۰۰۴ آخرین مسابقش را برابر میلان بازی کرد. او در مقابل دیده هزاران هوادار و بازیکنان و مربیان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

روبرتو باجو در یک نگاه

تولد: هجدهم فوریه ۱۹۶۷

محل تولد: کالدونیو – ایتالیا

باشگاه‌ها: ویچنزا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا، اینتر، برشا

افتخارات: نایب قهرمان جام جهانی ۱۹۹۴، مقام سوم جام جهانی ۱۹۹۰، مرد سال فوتبال اروپا ۱۹۹۳، مرد سال فوتبال جهان ۱۹۹۳، قهرمان جام یوفا ۱۹۹۳، قهرمان ایتالیا (۱۹۹۵و ۱۹۹۶)

تیم ملی: ۵۵بازی، ۲۹گل

حضور در جام‌جهانی: سه دوره (۱۹۹۰،۱۹۹۴و ۱۹۹۸) – ۱۷ بازی، ۹گل

انتهای پیام