عارف عاقلانه تصمیم گرفت دیگر خودش را فدا نکند
گروه سیاسی: از مدتها قبل تصور میشد که محمدرضا عارف یکی از گزینههای قطعی و جدی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ است. او با اظهارنظرها و مواضع خود تحلیلگران را به این باور رسانده بود که به هیچ روی قصد کنارهگیری ندارد. حتی در هفتههای منتهی به انتخابات و با توجه به رویکرد اصلاحطلبان نسبت […]
گروه سیاسی: از مدتها قبل تصور میشد که محمدرضا عارف یکی از گزینههای قطعی و جدی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ است. او با اظهارنظرها و مواضع خود تحلیلگران را به این باور رسانده بود که به هیچ روی قصد کنارهگیری ندارد. حتی در هفتههای منتهی به انتخابات و با توجه به رویکرد اصلاحطلبان نسبت به او ، این گمانه ایجاد شد که عارف به صورت مستقل وارد میان خواهد شد.
بعدتر اما نشانههایی از تمایل اصلاحطلبان به دلجویی از عارف مشاهده و گمان رفت که او یکی از نامزدهای این جریان است ولو آنکه نامزد حداقلی به حساب آید. شاهد آنکه وی در فهرست چهارده نفره اصلاحطلبان رای قابل توجهی داشت. از همین رو هم انصراف وی از کاندیداتوری که در روز آخر ثبتنامها رسما اعلام شد، این سوال را به ذهن رساند که دلیل واقعی عارف برای این تصمیم چه بوده است؟
جلال جلالیزاده، عضو حزب اتحاد ملت در گفتوگویی با سایت «نامه نیوز» به عوامل موثر در کنارهگیری عارف اشاره کرد و گفت: « قاعدتا کاندیدایی که قصد حضور در صحنه رقابتهای ریاست جمهوری را دارد، روی رفتارها، اقدامات و همراهی همفکران و هم جناحیها و هم حزبیهای خودش حساب میکند. آقای دکتر عارف هم با توجه به اینکه سالها در میان اصلاحطلبان بوده، معاون اول دولت اصلاحات و رئیس فراکسیون امید بوده و … انتظار داشت که نهاد اصلاحطلبان روی او اجماع کنند. احتمالا انتظار داشت که نهاد اجماع ساز اصلاحطلبان از او دعوت و حمایت کند. به نظر من عدم استقبال نهاد اجماعساز موجب شد که او زمینه را برای ورود خود فراهم نبیند و دلسرد شود».
وی افزود: «ضمن اینکه احتمالا پیشبینی کرده که اگر بدون حمایت اصلاحطلبان وارد عرصه شود، با استقبال مردم مواجه نشده و رای نیاور لذا تصمیم گرفته که قبل از ورود یا شکست خودش را کنار بکشد و هزینه مادی و معنوی را برای خود ایجاد نکند. ضمن اینکه تبلیغات منفی بر علیه آقای عارف زیاد بوده و مدام میگفتند که او در مجلس موضعگیریها قوی نداشته یا عملکرد ضعیفی داشته است. همه اینها قطعا در تصمیمگیری عارف نقش داشته است».
این نماینده پیشین مجلس همچنین گفت: «این را نیز در نظر داشته باشید که عارف در انتخابات دور اول آقای روحانی آمد و متاسفانه با حمایت از روحانی و کنار گذاشتن او هم به عارف ضربه زدند و هم به خودشان. ای کاش که همان موقع از عارف حمایت کردهبودند و این هزینههای سنگین به آنان تحمیل نمیشد. به نظر من آقای عارف از همان زمان قدر دلآزردگی داشت و باتوجه به همان تصمیم گرفت که این بار خودش را فدا نکند.»
وی در پاسخ به اینکه آیا این تصمیم عارف موجب خواهد شد که اگر اصلاحطلبان یا گزینه مورد حمایت آنان برنده انتخابات بود، عارف در دولت جایگاه ویژهای داشته باشد؟ گفت: «این موضوع بستگی به نظر رئیس جمهور آتی دارد که باید دید که او درباره اینکه چقدر میتواند از آقای عارف و تجربیات او استفاده کند، چگونه میاندیشد. به نظر من البته آقای عارف بسیار خوشفکر، دلسوز و توانمند است و چه در ریاست دانشگاه تهران و چه در معاون اولی رئیس جمهور دلسوازنه انجام وظیفه کرده است».
بعدتر اما نشانههایی از تمایل اصلاحطلبان به دلجویی از عارف مشاهده و گمان رفت که او یکی از نامزدهای این جریان است ولو آنکه نامزد حداقلی به حساب آید. شاهد آنکه وی در فهرست چهارده نفره اصلاحطلبان رای قابل توجهی داشت. از همین رو هم انصراف وی از کاندیداتوری که در روز آخر ثبتنامها رسما اعلام شد، این سوال را به ذهن رساند که دلیل واقعی عارف برای این تصمیم چه بوده است؟
جلال جلالیزاده، عضو حزب اتحاد ملت در گفتوگویی با سایت «نامه نیوز» به عوامل موثر در کنارهگیری عارف اشاره کرد و گفت: « قاعدتا کاندیدایی که قصد حضور در صحنه رقابتهای ریاست جمهوری را دارد، روی رفتارها، اقدامات و همراهی همفکران و هم جناحیها و هم حزبیهای خودش حساب میکند. آقای دکتر عارف هم با توجه به اینکه سالها در میان اصلاحطلبان بوده، معاون اول دولت اصلاحات و رئیس فراکسیون امید بوده و … انتظار داشت که نهاد اصلاحطلبان روی او اجماع کنند. احتمالا انتظار داشت که نهاد اجماع ساز اصلاحطلبان از او دعوت و حمایت کند. به نظر من عدم استقبال نهاد اجماعساز موجب شد که او زمینه را برای ورود خود فراهم نبیند و دلسرد شود».
وی افزود: «ضمن اینکه احتمالا پیشبینی کرده که اگر بدون حمایت اصلاحطلبان وارد عرصه شود، با استقبال مردم مواجه نشده و رای نیاور لذا تصمیم گرفته که قبل از ورود یا شکست خودش را کنار بکشد و هزینه مادی و معنوی را برای خود ایجاد نکند. ضمن اینکه تبلیغات منفی بر علیه آقای عارف زیاد بوده و مدام میگفتند که او در مجلس موضعگیریها قوی نداشته یا عملکرد ضعیفی داشته است. همه اینها قطعا در تصمیمگیری عارف نقش داشته است».
این نماینده پیشین مجلس همچنین گفت: «این را نیز در نظر داشته باشید که عارف در انتخابات دور اول آقای روحانی آمد و متاسفانه با حمایت از روحانی و کنار گذاشتن او هم به عارف ضربه زدند و هم به خودشان. ای کاش که همان موقع از عارف حمایت کردهبودند و این هزینههای سنگین به آنان تحمیل نمیشد. به نظر من آقای عارف از همان زمان قدر دلآزردگی داشت و باتوجه به همان تصمیم گرفت که این بار خودش را فدا نکند.»
وی در پاسخ به اینکه آیا این تصمیم عارف موجب خواهد شد که اگر اصلاحطلبان یا گزینه مورد حمایت آنان برنده انتخابات بود، عارف در دولت جایگاه ویژهای داشته باشد؟ گفت: «این موضوع بستگی به نظر رئیس جمهور آتی دارد که باید دید که او درباره اینکه چقدر میتواند از آقای عارف و تجربیات او استفاده کند، چگونه میاندیشد. به نظر من البته آقای عارف بسیار خوشفکر، دلسوز و توانمند است و چه در ریاست دانشگاه تهران و چه در معاون اولی رئیس جمهور دلسوازنه انجام وظیفه کرده است».
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰