توهین به پزشکان و پرستاران ، به امری عادی و طبیعی بدل شده است!

توهین به پزشک اورژانس و حمله به نگهبان با صندلی؛  حمله به نگهبان با صندلی؛ شکستن شیشه های اورژانس و توهین به پرستاران، و …

مواردی از این دست و درگیری در اورژانس های بیمارستان علی آباد کتول رویداد های جدیدی نیستند و تقریباً به یک امر عادی و روتین تبدیل شده اند تا جایی که برخی پزشکان تازه وارد با به پایان رساندن اولین شیفت در اورژانس، پیگیر مقدمات انتقالی می شوند! در شرایط موجود، به نظر می رسد کار کردن در اورژانس علاوه بر داشتن تخصص و مهارت پزشکی، به قوای بدنی بالا، هوش هیجانی و قدرت تصمیم گیری آنی نیز نیاز دارد. چرا که پرسنل باید این توانایی را داشته باشند که همزمان چالش های متعدد پزشکی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و … را نیز همزمان مدیریت کنند.

وضعیت حاد بیمار یا بیمارستان؟!

بدون شک بیمارانی که به اورژانس منتقل می شوند دارای شرایط نامناسبی هستند و ممکن است هر ثانیه برای نجات جان شان ارزشمند و حیاتی باشد. اما گاهی اوقات شرایطی رقم می خورد که نه تنها جان بیمار بلکه جان همراهان و پرسنل هم به خطر می افتد! در بسیاری از موارد زمانی یک بیمار بد حال به اورژانس منتقل می شود اطرافیان بیمار در عوض کادر درمان و پزشکی دور بیمار خود حلقه می زنند و در این مرحله پرستاران باید از اطرافیان و خانواده بیمار خواهش کنند تا دستکم راه را برای رسیدن پزشک و پرستار بر بالین بیمار باز کنند. البته همین درخواست ساده و منطقی ( البته منطقی از نظر کادر درمان و پزشکی؛ والا ما به اندازه جمعیت کشور در مملکت پزشک داریم ولی چون در منزل امکانات ندارند به بیمارستان مراجعه می کنند!) گاهی با تهدید، توهین، حمله، ضرب و شتم و تخریب اموال عمومی بیمارستان همراه است ولی چون مریض دارند و اعصابشان خرد است، «چاره ای نیست به جز دیدن و حسرت خوردن!»  فاز بعدی ماجرا درگیری اطرافیان بیمار با یکدیگر و در مواقعی با کادر درمان و پزشکی به دلایل مختلف نظیر خصومت های شخصی، اختلافات خانوادگی، موج دوم درگیری و نزاع قبلی، تاخیر در روند فرآیند درمان به زعم اطرافیان و … می باشد که تماشای این ماجرا تمام تلاش های دوستان اداره ارشاد و فرهنگ اسلامی را در احیای سینمای شهر و تبدیل سالن ارشاد به سالن سینما زیر سوال می برد! بماند که گاهی اوقات تاخیر در تزریق یک آمپول تقویتی نیز به دلیل حضور پرستارن بر سر بالین بیماری که در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ است، باعث بروز غائله می شود!

نقش کلیدی نگهبانان در اورژانس!

نقش نگهبانان نیز در این مواقع دیدنی و شنیدنی است. حکایت نیروهای حفاظت اورژانس که از قضا به اسپری فلفل و یک قبضه باتوم پلیمری نیز مجهز هستند، شنیدنی است  این بندگان خدا هم که از بد روزگار به کسوت نگهبانی در اورژانس نائل شده اند، در مواجهه با درگیری های داخل اورژانس دچار دوگانگی فلسفی می شوند و نمی دانند دقیقاً چه وظیفه ای دارند؟ از جان پرسنل مراقبت کنند؟ جان خودشان را از مهلکه در ببرند؟ مراقب بیمار باشند از روی تخت نیفتد؟ اورژانس را یک تنه آرام کنند؟ از اسپری فلفل استفاده کنند؟ با باتوم ملت را بترسانند؟ اما جالب اینجاست دست آخر خودشان متهم به ایجاد نا امنی و درگیری در اورژانس می شوند و باید پاسخگو هم باشند. بماند که گاهی اوقات که کتک خورشان پر می شود و در مواردی هم که قصد شکایت از ضاربان می کنند، فیلم ضبط شده به وسیله دوربین های مدار بسته بیمارستان یهویی پاک می شود؟!

مدیریت در اورژانس

هر چند دلایل فرهنگی و اجتماعی در بروز بسیاری نابسامانی ها و نا امنی ها در اورژانس تاثیر مستقیم دارند، ولی لزوم توجه بیشتر به مدیریت داخلی بیمارستان نیز مورد انتظار است. جدا نبودن بخش فوریت از اورژانس، کاهش تعرفه های بیمارستانی و افزایش مراجعات غیر ضروری به بیمارستان، کمبود نیرو و پرستار، عدم تقویت بخش خصوصی در جهت کاهش مراجعه به اورژانس به منظور درمان های سرپایی، کمبود امکانات و تجهیزات فنی، توجه نا کافی به مقوله آموزش و پیشگیری بهتر از درمان، تلفن برخی از مدیران به پرسنل و توصیه در خصوص بیمار شان، انجام برخی اعمال جراحی غیر ضروری نظیر ختنه و آماده سازی کودک در اورژانس قبل از اعزام به اطاق عمل، رفتارهای غیر مسئولانه و کودکانه برخی مسئولان بخش های مختلف بیمارستان که برای دو روز مسئولیت بیشتر بر مسند یک بخش بیشتر ادعای قوم و خویشی با وزیر و وکیل و فرماندار و … دارند و به هر دست آویزی دست می یازند و … از دیگر چالش های موجود در بیمارستان است. جا دارد مسئولین محترم بیمارستان ها در وهله اول نسبت به مقوله پیشگیری بهتر از درمان، حساس تر باشند و روی آموزش از هر طریقی که صلاح می دانند، وقت و هزینه بیشتری صرف کنند. جدا سازی بخش فوریت از اورژانس و تلاش در جهت جلوگیری از ورود اطرافیان بیمار به محوطه درمان اورژانس از دیگر راهکارهای جلوگیری از ازدحام در اورژانس محسوب می شود. البته طرح استقرار دائم نیروی مسلح با هماهنگی نیروی انتظامی از خواسته اصلی پرستاران است که می تواند در امنیت فضای فیزیکی بیمارستان ها موثر باشد، سال هاست مسکوت مانده است.