الیکا عبدالرزاقی: برای نویسندگی تبلیغ کنیم

او با ابراز تاسف از کمبود امکانات سالن‌های نمایشی افزود: در حال حاضر برای تئاتر کودک و نوجوان سالن حرفه‌ای نداریم که بتوان در آن نورپردازی کرد بلکه در بسیاری از سالن‌ها نور‌های بسیار پایینی داریم. از سوی دیگر گروه‌های نمایشی به دلیل بودجه‌های بسیار محدودی که در اختیار دارند، نمی‌توانند برای دکور یا لباس خود هزینه کنند یا اینکه گریمور حرفه‌ای داشته باشند.

او اضافه کرد: به همین دلیل مخاطب کودک در همان ابتدای ماجرا، پس زده می‌شود. هرچند گروه‌هایی را می‌بینیم که تلاش می‌کنند با موسیقی و عناصر دیگر، قصه کار خود را پیش ببرند. همچنانکه بازیگران و کارگردانان خیلی خوبی هم داریم ولی تا وقتی بودجه کم باشد، نمی‌توان کار را پیش برد.

او با اشاره به تفاوت وضعیت تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: شرایط کار بزرگسال در قیاس با کار کودک بسیار متفاوت است. در کار بزرگسال با یک چهارپایه و یک قصه جذاب و بازی قابل قبول می‌توان تماشاگر را پای کار نشاند ولی نشاندن کودک پای تئاتر، نیازمند عناصر بسیار زیادی است.
او افزود: در حال حاضر گروه‌ها با موسیقی تلاش در جذب تماشاگر کودک دارند ولی باند‌های سالن‌های نمایشی، اغلب خراب است؛ بنابراین بودجه اندک تاثیر بسیار زیادی بر سطح کیفی آثار جشنواره می‌گذارد.

او در ادامه و در پاسخ به این پرسش که ماندگار شدن جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان بر فرهنگسازی تماشاگران در این شهر و نیز ارتقای امکانات سخت افزاری در آن چقدر موثر است، گفت: امسال خیلی در زمینه بهبود امکانات تلاش کرده‌اند، پلاتو ساخته اند و تیم اجرایی جشنواره برای ارتقای امکانات نور و صدا و … بسیار کوشیده است ولی یک تیم چه توانی می‌تواند داشته باشد وقتی خود سالن بازسازی نشده و حتی کهنه و قدیمی شده است و حتی بعضی از این سالن‌ها اصلا برای تئاتر طراحی نشده‌اند بلکه برای کنسرت ساخته شده‌اند؛ بنابراین نمی‌توان کار زیادی از پیش برد. البته شهرداری همدان متعهد شده که برای ارتقای امکانات، بودجه مناسبی در نظر بگیرد تا دوره بعدی جشنواره با شرایط بهتری برگزار شود و پایگاه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان شأنیت لازم را داشته باشد.

او با ابراز تاسف از محدودیت سوژه و نیز ضعف متون نمایشی در تئاتر افزود: در تئاتر بزرگسال هم این مشکل را داریم و در زمینه نمایشنامه بسیار فقیریم، اما چه خوب می‌شود اگر به جای این همه تبلیغ برای کلاس‌های بازیگری، تبلیغاتی برای دوره‌های نویسندگی انجام بدهیم تا بچه‌هایی که استعداد نویسندگی دارند، شروع به کار کنند تا شاید در نسل بعدی ما نمایشنامه نویسان خوبی پرورش پیدا کنند، چون الان کمبود نمایشنامه‌های خوب کاملا حس می‌شود.

او در پاسخ به اینکه بیشتر علاقه‌مندان هنر‌های نمایشی به بازیگری گرایش دارند، توضیح داد: این اشتیاق برای بازیگری به این دلیل است که در مدارس ما هیچگونه کلاسی برای نویسندگی برگزار نمی‌شود در حالیکه بچه‌ها در مدارس، فرصت حضور در کلاس‌های بازیگری، موسیقی، نویسندگی و … را داشته باشند، هم با این شاخه‌های هنری آشنا می‌شوند و هم علاقه واقعی خود را کشف می‌کنند. یعنی مسیر پیدا می‌کنند نه اینکه در ۱۸ سالگی به اشتباه خود را علاقه‌مند به بازیگری بدانند، چون هیچ تجربه‌ای در رشته‌های هنری نداشته اند.